Van Goor
Tjibbe Veldkamp
Alison Green
Een reusachtige dennenappel valt uit de boom, precies voor de poten van Wolf die opgewekt roept: ‘Van mij’. Zijn enthousiaste spel met de nieuwe vangst wordt ruw onderbroken door een pas uit het ei gekomen vogel die ook denkt: ‘Van mij!’. Vogel meent Wolf te slim af te kunnen zijn en dat lijkt er ook even op maar het triomfalisme is voorbarig. Na getouwtrek om de dennenappel is er maar één die aan het langste eind kan trekken en de dennenappel voor zichzelf mag hebben.
Een in opzet eenvoudig verhaal dat na meerdere keren lezen uitermate slim in elkaar blijkt te zitten. Kleuters zullen partij kiezen voor een van beide dieren en worden daarbij op het spoor gezet door de benaming: Lieve Wolf en Boze Vogel. De vogel ziet er inderdaad kwaadaardig uit en de wolf erg schattig en ontwapenend. Hoe zielig hij kijkt als hij van zijn dennenappel is beroofd. Dan volgt er een twist die best schokkend genoemd mag worden voor een kleuterboek, maar realistisch is het wel. Lieve Wolf speelt nog altijd met zijn schat, maar vinden de lezertjes hem nog wel zo lief aardig?
Een gedurfd verhaal dat met krachtige, korte teksten (uitstekend vertaald door Tjibbe Veldkamp) in wisselende lettertypes kracht wordt bijgezet. Ook al gedurfd zijn de zwart-wit tekeningen in potlood (hoera) waarbij slechts summier een steunkleur (oranje) voor de dennenappel wordt gebruikt. Potlood is een prachtig materiaal dat als het goed gebruikt wordt, garant staat voor eigenzinnige en krachtige prentenboeken. Dat is hier ook het geval. Het oogt sober maar juist doordat er veel wordt weggelaten, gebeurt er veel en ligt de nadruk op wat er wel is te zien.
Van mij! is een prentenboek over de vraag wat bezit is. Kun je zomaar iets van elkaar afpakken en als je dat doet, moet je dan de risico’s maar aanvaarden? En het gaat over de wreedheid van de natuur, althans in de ogen van de mensen. Actueel ook, nu de wolf terug is in Nederland en er discussie wordt gevoerd over wat we met het dieren aanmoeten als hij op schapenjacht gaat.