Van Goor
‘Ik dacht dit het mooiste moment uit mijn leven zou zijn. Dat ik meteen zou weten dat dit mijn vader was. Maar ik voel niets. Ik kijk alleen maar naar een onbekende man’. Lou ontmoet op het vliegveld in Spanje voor het eerst haar vader. Ze weet al haar hele leven van zijn bestaan. De man die zijn moeders wel wilde helpen maar geen vader wilde zijn. Op haar twaalfde verjaardag krijgt ze een kaart van hem en kort daarna zit het gezin in het vliegtuig naar Spanje om kennis te maken met Duncan de surfer.
Haar gebrek aan gevoel maakt opvallend snel plaats voor iets anders. Ze kan het prima vinden met haar vader en Duncan weet iets bij zijn dochter te raken. Lou heeft samen met haar therapeute een lijstje met tien vragen gemaakt die ze wil stellen aan haar vader. Ze is in therapie na een incident op school waar in het boek lang geheimzinnig over wordt gedaan. Er is de nodige spanning tussen Lou en haar moeders en de vader werkt als een katalysator.
Een interessant thema want kinderen die opgroeien bij homoseksuele ouders zijn inmiddels op een leeftijd dat we steeds meer over ze weten. Ze blijken normale en gelukkige kinderen te zijn en niet erg bezig met hun gezinssituatie. Lou is dat wel en dat maakt nieuwsgierig naar de beweegredenen om zo uit te kijken naar een ontmoeting met haar ‘vader’. Helaas komt juist dat aspect niet erg uit de verf in Tien vragen aan mijn vader, het tweede boek van Evelien Feltzer.
Het lichtvoetige verhaal is een snelle doorlezer, met een stroom aan gebeurtenissen aan de Spaanse kust. Maar het ontbreekt aan een geloofwaardige uitwerking van de relatie tussen Lou en haar moeders, en vooral haar vader. Ze heeft haar hele leven lieve ouders gehad en het feit dat ze twee moeders heeft, was nooit een probleem. Ze is er één keer mee gepest. Het woord lesbisch komt nauwelijks voor in het boek en dat is prima. Maar waarom dan zo’n punt gemaakt van het ‘vaderschap’, terwijl deze man overduidelijk een bekende zaaddonor is. Waarom heeft Lou hem zo nodig?
Bij de tien vragen zijn alleen die over eventuele anders broers of zussen, en zijn leven in de afgelopen twaalf jaar, enigszins relevant. Verder bevat de lijst suffe vragen over zijn lievelingseten en er is de vraag of ze bij hem mag blijven wonen als ze dat zou willen. Dat kan te maken hebben met het incident waardoor ze het gevoel heeft dat ze heeft afgedaan voor haar moeders. Maar de houding van de moeders is niet dusdanig dat de lezer het gevoel heeft dat er serieus iets aan de hand is.
Feltzer focust zich teveel op subplotjes over de prepuberliefde en de vergunning voor het winkeltje van haar vader. Daardoor komt de hoofdlijn van het verhaal in het gedrang. Daarbij zijn de karakters vrij plat.De ene moeder is een workaholic en de ander een stoere durfal. Vader Duncan is het type ruwe bolster, klein hartje en er duikt natuurlijk een surfboy op, op wie Lou meteen verliefd wordt. Lou fladdert daartussen door met een stuiterend scala aan gevoelens die veranderlijk zijn als de wind. Het blijft onduidelijk wie ze is en wat ze wil. Net zoals onduidelijk blijft wat de auteur precies met dit boek wil.
