Querido
Annelies Jorna
Van haar vorige boek over een jongen met een misvormd gezicht, werden inmiddels zestien miljoen exemplaren verkocht en Wonder werd ook nog eens succesvol verfilmd. Dus het is niet bepaald zo dat er geen druk lag op RJ Palacio in de aanloop naar haar tweede jeugdroman. Ze werkte dan ook relatief lang aan Pony en gooide het over een totaal andere boeg. Het gaat deels over dezelfde universele thema’s (ouder-kind liefde, jezelf kunnen zijn) maar in setting en sfeer is het een verschil van dag en nacht.
Op een nacht ontvoert een bende boeven op paarden de vader van Silas omdat ze geïnteresseerd zijn in zijn fotografische uitvinding. De jongen ontdekt de volgende dag dat ze een witkoppony hebben achtergelaten en daarmee zet hij de achtervolging in. Het wordt een adembenemende roadtrip door de bossen en heuvels van het Amerika van halverwege de negentiende eeuw. Samen met een vriend komt Silas de valsemunters al snel op het spoor en hij ontdekt dat zijn vader gevangen wordt gehouden in een grot. De ontknoping is spectaculair.
Net als bij Wonder ga je in Pony houden van de hoofdpersoon. Silas is mysterieus, hij kan communiceren met overledenen en ziet mensen die anderen niet zien. Zoals zijn beste vriend, die een belangrijke rol speelt bij het oprollen van de bende. ‘De onzichtbare lijntjes die tussen en rondom ons zijn geweven, trekken aan ons op plaatsen en momenten die we misschien nooit zullen zien, of die we pas na verloop van tijd gaan begrijpen.’ Het gaat in Pony om de combinatie van spanning en psychologie waarin flashback, vooruitwijzingen en foto-illustraties knap zijn werveven. Tijdens de uitgesponnen ontknoping wordt duidelijk waarom Silas zo weinig vertrouwen in volwassenen heeft, waarom de grens tussen leven en dood voor hem flinterdun is en waar zijn imaginaire vriend vandaan komt. De jongen heeft een verhoogd bewustzijn waardoor hij veel van tussen hemel en aarde oppikt en dat is niet altijd een pretje. Hij verzucht ‘meer dan genoeg te hebben van de dood’.
Pony heeft de sfeer van een western, maar is zeker geen pief-paf-poef boek. Een ‘op het puntje van je stoel’-boek dat ook nog eens heel geestig is.
Deze recensie stond in sterk verkorte vorm op 18 augustus op AD Online
