Luitingh-Sijthoff
Jeska Verstegen
Het was na Jij begint (2018, Vlag en Wimpel) minder lang wachten dan de vorige keer op een nieuwe bundel van Kees Spiering. Gelukkig maar, het is vrij bizar dat een van de beste jeugddichters zo’n summier oeuvre achter zijn naam heeft staan. Na zijn comeback was hij een van de hofleveranciers van het de sublieme bloemlezing Heel de wereld wordt wakker (2022, Zilveren griffel) en nu ligt er alweer een nieuwe puberbundel en het zal niet de laatste zijn.
De insteek in de 50 gedichten in Nog lang geen later is gevarieerder dan in zijn vorige werk. Het gaat dit keer ook over het geloof (‘God tot de brugklas’) en dementie en actuele en maatschappelijke thema’s zoals de lockdown, de aardbevingen in Grongingen en de klimaatproblematiek (‘Greta T. en Ik’ en ‘Troostwoord’). Spiering toont zich een milde en vooral bezorgde activist die een brug slaat tussen generaties: ‘Wij nemen ’t nu over, het komt goed.’
Natuurlijk kruipt hij weer in het hoofd van pubers die op ontdekkingsreis zijn in de wereld van gevoelens en nog maar weinig zeker weten. Magistraal verwoord in het gedicht De kloof over de scheidslijn tussen ‘waar ik ben en wil zijn’: ‘Aan de overkant degenen die weten / hoe het voelt. Bijna alle volwassenen / die ik ken, paar hoogsteklassers, de rest’.
Er niet bij horen en je onbegrepen voelen, het zijn typische puberthema’s en Spiering geeft daar een stem aan. Als je je in een kuil zou verschuilen, hoe lang zou het duren voordat ze je zouden vinden. En volgt er dan straf? ‘Of zouden ze het eindelijk begrijpen.’ Maar godzijdank is het nog lang geen later en is er is nog tijd om uit te vogelen hoe het allemaal zit. Dat is geruststellend.
Het taalgebruik is zoals altijd bij Spiering uitermate secuur, hij heeft veel aandacht voor ritme en er staat geen komma verkeerd. Maar dat maakt zijn poëzie niet stram of hermetisch, integendeel: het is vaak speels en vloeit en sprankelt en nodigt uit tot herlezing om te ontdekken wat er precies staat. Jeska Verstegen maakte de illustraties die sfeerrijk en authentiek zijn, maar ook een tikje aan de sombere kant. Terwijl er toch ook echt heel veel vreugde en geluk in Nog lang geen later zit.
