Lemsnicaat
Lief, lang, lekker, lenig, (lastig): dat is Lynn, samengevat in de woorden op de cover die de foto begeleiden van een typische puber. Een slungelig meisje dat in een raamkozijn hangt, haar gezicht afgewend. Ze ziet er verveeld en lamlendig uit en wekt de indruk overal schijt aan te hebben. Niets is minder waar natuurlijk. Lynn wil er dolgraag bijhoren, maar ze wil ook zichzelf niet verloochenen.
Over die herkenbare en monsterachtige worsteling van de puberteit gaat Lynn!. Het boek laat zich lezen als een soort literaire chicklit waarin ogenschijnlijk niet veel gebeurt. Lynn gaat naar school, er komt een nieuw meisje in de klas, ze gaat met vriendinnen om en ze houdt zich bezig met jongens. Noem het maar niks: het leven is reuze ingewikkeld voor een meisje van 13 of 14 en dat is niet ironisch bedoeld. Lynn gaat met veel verschillende meisjes om en merkt aan zichzelf dat ze zich steeds anders gedraagt. Stoer en eigenwijs of bekakt en netjes, ze kan het zo tevoorschijn toveren maar Lynn wil het liefst zichzelf zijn. Maar hoe doe je dat en wie is dat: jezelf, waar zit die? Ze neemt zich steeds weer voor heel gewoon te doen, ‘helemaal precies Lynn’, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Kranendonk beschrijft de omgang tussen meisjes meedogenloos. De jaloezie, achterbaksheid en het gebrek aan loyaliteit, het is keihard. ‘Het was dus al bepaald. In die ene dag dat ik er niet was waren de vriendschappen verdeeld’. Het nieuwe meisje op school komt uit een rijk milieu en Lynn wil graag vriendinnen met haar zijn maar ze gaat ook om met de volkse Fenna. De beelden die Kranendonk gebruikt zijn vaak raak (Lynn is een toren van houten blokjes, maar net wanneer het goed gaat doet ze iets stoms, waardoor de hele toren in elkaar stort) en soms wat geforceerd (‘Ik was een meisje met pit. Waar zou dat ding bij een mens moeten zitten?’).
Lynn is een kameleon die op zoek is naar wie ze is en vooral hoe ze zich tot anderen verhoudt. Het knappe van Lynn! is dat er geen grote dingen gebeuren om die zoektocht te duiden. Geen dood, geen scheiding, haar ouders zijn alleen nogal gelovig. De vormende periode van de puberteit is door Kranendonk raak neergezet. Ze toont zich opnieuw een schrijfster die zich als geen andere in jonge meiden kan verplaatsen.
Lynn!
Anke Kranendonk
Lemniscaat