close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Een vegetarische spin roept de hulp van mieren in

Antoinette Hertsenberg is een overtuigde en strijdbare vegetarier. Ze gebruikt haar bekende naam om die overtuiging te promoten middels recepten- en kinderboeken. Arie en de langnekken is na Krachtvoer het tweede boek dat ze samen met Len Munnik maakt. Krachtvoer was een prettig moralistisch pleidooi om geen vlees te eten. Hoofdpersoon Klaas moet er wat voor over hebben maar wordt steeds opnieuw bevestigd in zijn keuze, die natuurlijk door zijn ouders is gemaakt.

De hoofdpersoon in dit tweede boek is Arie. Een vegetarisch spinnetje dat geen web kan weven en leeft van de vruchtjes van een boom die hij zijn tante noemt. Met tante Acacia gaat het niet zo goed. Ze verliest veel blaadjes omdat ze ’s nachts wordt aangevreten door een kudde langnekken. Langnekken lijken een kruising tussen giraffes, ezels en lama’s en worden op hun beurt weer verdreven door een hele horde manieren. Spinnetje blij, mieren blij en tante Acacia leeft nog lang en gelukkig.

Het aardige van dit boek is dat het ‘waargebeurd’ is. Op 40.000 spinnensoorten is er daadwerkelijk 1 vegetarische soort die leeft in de acaciabomen van Midden-Amerika. De spinnen delen hun voedsel met mieren, die de boom beschermt tegen roofdieren. Dat verhaal reproduceert Hertsenberg zonder al te veel fantasie en toevoegingen. Erg mager voor een prentenboek. Munnik kan veel minder uit de verf met dit gegeven dan in voorganger Krachtvoer. Arie en de langnekken is een weinig opzienbarend en vrij saai prentenboekje. Het gebrek aan schrijfvaardigheid breekt Hertsenberg hier op, een bekende naam alleen is niet voldoende.

Titel Boek:

Arie en de langnekken

Auteur:

Antoinette Hertsenberg

Illustrator:

Len Munnik

Kaft:
Tags : Dieren en natuurPrentenboek