Querido
Edward van de Vendel
Sydney Smith
“Praten doen we niet veel. Zij wijst en ik knik: zij knijpt in mijn wangen en ik lach.” Je moet je bij communiceren niet teveel laten tegenhouden door de beperkingen van taal. Die boodschap werd subtiel weergegeven in het internationaal bekroonde prentenboek Ik praat als een rivier en is opnieuw een belangrijk thema in De tuin van mijn Baba van het Canadese duo Jordan Scott en Sydney Smith.
Scott blijft opnieuw dicht bij zichzelf. In Ik praat als een rivier kroop hij in de huid van zijn jonge stotterende ik. Nu vertelt hij het verhaal over de relatie met zijn oma. Zij is geboren in Polen en emigreert na de Tweede Wereldoorlog naar Canada. Ze woont in een klein huisje, formaat kippenhok, en krijgt de Engelse taal niet goed onder de knie.
Ze communiceert met haar kleinzoon vooral via gebaren, lachjes, knikjes en aanrakingen. Maar nog het meest door middel van eten. In alle hoeken en gaten van haar huisje bewaart ze voedsel. Baba maakt iedere ochtend ontbijt voor haar kleinzoon en kijkt toe hoe hij eet. Volgens zijn moeder heeft Baba vroeger ‘heel lang heel weinig eten’ gehad. Als hij iets morst, kust ze de havermout voor het teruggaat in zijn kom. Warm en liefdevol beschrijft Scott de gewoontes van zijn Baba. Het belang dat ze hecht aan wormen en hoe ze tijdens het koken humt ‘als een nacht vol muggen’.
Het duo werd in Nederland niet bekroond voor Ik praat als een rivier; voor Klein in de grote stad kreeg Sydney Smith wel een zilveren penseel. Zijn unieke, vegerige stijl en de diverse technieken die hij gebruikt, komen opnieuw tot bloei in de prenten, bijvoorbeeld die van Baba’s keuken. Het stoom uit de pannen, de lichtinval en de afwisseling van grote en kleine tekeningen levert een schitterend beeldverhaal op. De kindertekening in de ouverture, met Baba, haar huisje en het jongetje, zet de toon.
De tuin van mijn Baba is heel persoonlijk, de liefde spat er vanaf, maar vertelt tegelijkertijd een universeel verhaal over generaties en dat communiceren niet altijd met taal te maken heeft, maar vooral met gevoel.
