Meis & Maas
Anneke Bok
Opnieuw een angstige jongen in de hoofdrol in een boek van Lisa Thompson, na De goudvisjongen, waarin Matthew zijn smetvrees probeert te overwinnen. Nathan. de hoofdpersoon uit De nachtlantaarn, heeft een duidelijke reden om met wantrouwen naar anderen te kijken. De nieuwe vriend van zijn moeder ontpopt zich tot een tiran die hen beiden in de greep houdt. Zijn moeder weigert de geestelijke mishandeling onder ogen te zien, en deelt haar problemen niet met anderen. Nathan verraadt zijn eigen vader, die naar Amerika verhuisde voor een jongere vriendin, door te stellen dat zijn stiefvader een veel betere papa is. Dat is notabene de man die zijn nachtlampje kapotgooit omdat hij het onzinnig vindt dat Nathan bang is in het donker.
De nachtlantaarn begint op het moment dat moeder eindelijk actie onderneemt en met haar zoon vlucht naar een klein huisje in het bos. Ze durft nog steeds geen beroep op anderen te doen en zet Nathan onder druk om overal over te zwijgen. Als zijn moeder niet terugkeert van het boodschappen doen, zit hij alleen in een verlaten gebied. Pas tegen het eind van het verhaal wordt duidelijk waar moeder is gebleven. Ondertussen moet de jongen zich zien te redden en duikt zijn denkbeeldige vriendje weer op. Een meisje dat in het naastgelegen landhuis zegt te wonen, betrekt hem bij een mysterieuze zoektocht.
Een eenzame jongen in een bizarre situatie die zijn angsten moet zien te overwinnen. Ga er maar aan staan, alleen in een huisje in een verlaten bos zonder eten en drinken. Het is teveel en te groot om ook maar een beetje geloofwaardig te zijn. Thompson gooit er ook nog eens een verhaallijn in over een drama dat ooit op het landgoed is gebeurd. Zo komen er nogal wat lijntjes voorbij die weinig onderlinge samenhang kennen. De personages komen nauwelijks tot leven, de boze stiefvader is een karikatuur en de moeder wordt als snel uit het verhaal geschreven. Het koddige toontje werkt ook niet echt mee. Daardoor leest het boek vooral als een avontuurlijke slapstick en niet als een verhaal over omgaan met angst en zoeken naar zelfvertrouwen.
Ondanks een paar aardige elementen, de kracht en zwakte van denkbeeldige vriendschappen bijvoorbeeld, is De nachtlantaarn vooral een constructie dat qua intensiteit niet in de buurt van de sterke en ontroerende voorganger. Teleurstellend.