Morgenavond is het zover: de uitreiking van de eerste Grote Jongerenliteratuur Prijs, de nieuwe prijs voor boeken voor jongeren vanaf 15 jaar. Vooropgesteld: het is fantastisch dat die prijs er is en de jury kan een keuze maken waarmee de eerste editie twee goede winnaars oplevert. De jury, onder voorzitterschap van Hedy d’Ancona ,nomineerde zes boeken; drie Nederlandse en drie vertaalde boeken. Alleen boeken die in 2009 verschenen, kwamen in aanmerking.
Ik heb alle boeken op deze site gerecenseerd en wat opvalt is het hoge psychiatrische gehalte van de hoofdpersonen. In bijna alle boeken speelt de gedachte aan zelfmoord en psychiatrische hulp een voorname rol. Adolescentenromans gaan relatief vaak over getroubleerde jongeren die vastlopen in het leven maar deze nominaties geven niet echt een realistische weergave van de gemiddelde thematiek.
Wie moeten er winnen? Voorspellen kan ik niet want daarvoor zijn de criteria nog te onhelder en roepen de nominaties teveel vragen op. Het lijkt me te gaan tussen Huff en Sassen en Eggers en Green.
Wat mij betreft gaat de GJP voor het Nederlandse boek naar Philip Huff. Hij schreef met Dagen van gras een gedurfde en intrigerende roman over een jongen die vanuit een psychiatrische kliniek terug kijkt op zijn jeugd. Erna Sassen is een goede outsider met het heftige Dit is geen dagboek over een jongen die de zelfmoord van zijn moeder verwerkt.
Bij de buitenlandse boeken is het moeilijker. Erlend Loe valt af met zijn hysterische Muleum maar de beide andere genomineerden zouden terechte winnaars zijn. Dave Eggers schreef met Zeitoun het beste boek, een onthullende journalistieke roman over de orkaan Katrina. Het is alleen de vraag wat dit boek tot een adolescentenroman maakt. Hopelijk geeft de jury daar nog antwoord op. Paper Towns is wat onevenwichtiger maar veel duidelijker een echte 15+-roman en is de meest logische winnaar.
Het is even winnen deze prijs. Bij de Griffelwinnaars zijn de keuzes vaak logischer en onvermijdelijker. De jongerenliteratuur is minder grijpbaar en dat maakt het ook zo fascinerend.
