Lemniscaat
Mijn dagen met Niets is het eerste corona-kinderboek, overigens zonder dat het woord er in voorkomt. Het gaat over quarantaine, virussen, mondkapjes en een pandemie. En over boodschappen die aan huis worden bezorgd, thuiszitten, de pandemie en les op de laptop. Vooral die laatste elementen vormen de basis: de crisis speelt op de achtergrond en is voelbaar door de beleving van de hoofdpersoon.
Elshontely woont met haar ouders op een flat. Haar vader maakt overuren in de verpleging en bivakkeert tijdelijk in een tuinhuis. Moeder heeft zich op het maken van mondkapjes gestort. Hun dochter verveelt zich verschrikkelijk sinds ze niet meer naar buiten mag vanwege combinatie van haar astma en het virus. De lijst met dingen die ze zou kunnen doen is na drie dagen al afgewerkt. Haar moeder verzint een list en geeft Elshontely een hengel en reageert verheugd als haar dochter niets naar binnen hengelt. ‘Ik begrijp dat je haar Niets wilt noemen, prima. Ze is niet zo groot, maar ze is ook nog maar een baby’.
Eshontely gaat er in mee. Niets heeft zes poten en klauwen, veren en een staart, en eet en groeit als een malle. Moeder en dochter verliezen zich in de zorg voor Niets die na korte tijd te groot is voor de flat. De mysterieuze spanning rond Niets wordt door Geus zorgvuldig opgebouwd. Het neemt letterlijk en figuurlijk steeds meer ruimte in en wordt door Elshontely zo levensecht ervaren dat het lijkt te bestaan en af en toe de twijfel bij de lezer toeslaat. Daardoor is het niet de flauwe metafoor voor de leegte van de quarantaine die het had kunnen zijn. Maar een geloofwaardige invulling van de vervreemdende ervaring die de quarantaine voor een kind kan zijn.
Het niets is alom aanwezig. Bijna alles wat er gebeurt, is interessant in zo’n leeg leven, zelfs het bezoek van de boodschappenjongen. ‘Alles is nu een heel avontuur, elke afleiding.’ Secuur en met geen woord teveel beschrijft Geus de oplopende spanning en emoties. Maken moeder en dochter elkaar gek of hebben ze een manier gevonden om met de situatie om te gaan? Daarmee geeft Geus een eigenzinnige kijk op een echt gebeurde periode, voor iedereen herkenbaar. Mede door de intelligente dialogen en de gesprekken die Eshontely met zichzelf en met via skype met haar grootouders in Suriname voert, is Mijn dagen met Niets een mooi klein boekje over het doorstaan van de periode die voor iedereen nieuw, vreemd en spannend is.