close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
15+

De schoonheid van een goede brand

Jenny Valentine Door het vuur Jeugdboek
Luitingh-Sijthoff
Jenny de Jonge
Waardering: 7.5

Iris wordt door haar moeder en diens vriend meegenomen naar haar vader die niet meer lang te leven heeft. Hij verdween al vroeg uit haar leven en ze voelt niks bij hem, ook niet bij haar drankzuchtige moeder trouwens,  die alleen op het geld van haar schatrijke echtgenoot uit is. Iris voelt vooral weerstand en minachting maar ontdooit langzaam in het contact met haar stervende vader.

Jenny Valentine is een stilistisch zeer begaafde auteur, dat bewees ze al met o.a.Op zoek naar Violet Park en Mierenkolonie en opnieuw met deze vrij ingenieus opgebouwde roman. De eerste alinea van Door het vuur mag in het lijstje van beste openingsscenes uit de jeugdliteratuur. Vooruit, het is de laatste recensie van 2016 en het web is geduldig, dus hierbij integraal:

‘Toen alles achter de rug was op mijn vaders begrafnis heb ik ter ere van hem een enorm vuur aangestoken van opgestapelde kratten, kapotte meubels en stukken omgevallen boom. De brandstapel torende boven het verwilderde stukje grond uit dat ik de vuurtuin noem, en laaide, hoop op in de schemerige namiddag, te fel om nog te stoppen. Op het gazon beneden hapte mijn familie naar lucht als vissen op het droge. Ze klauwden in hun gezichten als schreeuwers van Edvard Munch, als gestoorde junks. Het rouwende gezelschap stroomde jammerend in hun designkleding het huis uit, als door vlammen verlichte spoken.

In deze paar zinnen zit genoeg voor een uitgebreid college literatuuranalyse. Prachtig geschreven en razendslim in elkaar gestoken, vol motieven en vooruitwijzingen en in een notedop de crux van de roman. Zonder dan weer alles weg te geven. De vader gaat dood en de moeder is de grote verliezer en Iris stelt een daad van formaat. Ze heeft trekken van een pyromaan, ze voelt zich schoon en kalm als ze iets in de brand heeft gestoken. ‘Ik probeer mijn hoofd er mee schoon te branden

In de opbouw wordt langzaam ontrafeld waar de eerst alinea vandaan komt en is vooral de relatie tussen vader en dochter fascinerend. De alcoholistisch moeder en haar vriend, de B-acteur, zijn behoorlijk eendimensionaal en karikaturaal weergegeven als hebzuchtige en gewetenloze monsters. Logisch dat Iris zich sterk aangetrokken voelt tot een mysterieuze jongeman, een levenskunstenaar die totaal onconformistisch door het leven gaat. Zo’n typisch Valentine-personage dat in dit geval niet helemaal tot leven komt. Na een ruzie verliest ze hem uit het oog en dat blijft knagen. In het onwaarschijnlijke plot duikt hij weer op en speelt hij een cruciale rol.

Zo sterk als  het begin, zo zwak is het einde van deze roman. Valentine bedacht een merkwaardige ontrafeling als wraak op de obsessieve hebzucht van de moeder. Er valt genoeg te genieten in Door het vuur en het zorgvuldig opgebouwde kaartenhuis stort gelukkig niet volledig in maar past ook niet perfect in elkaar. En dat is best jammer.

Tags : doodjeugdboekkunstLiefde en vriendschapoudersYoung Adult