Querido
Mark Janssen
De jongen heeft een paar tellen nodig om eraan te wennen dat hij er is, ‘zoals ogen soms moeten wennen aan het licht wanneer je in één ruk de gordijnen opentrekt’. Het is alsof Adem alles voor het eerst ziet maar hij weet al wel wat het is en hoe het heet. Hij houdt meteen van de wereld. Van de sneeuwvlokken op de brug en vooral van de man en de vrouw die daar lopen, die per ongeluk in elkaar armen vallen en snel aan het zoenen slaan.
In de eerste verbluffende hoofdstukken van De jongen die van de wereld hield trekt Tjibbe Veldkamp de lezer zonder pardon het verhaal in. Veldkamp heeft vooral succes met zijn originele prentenboeken (waaronder de populaire slapstickserie Agent & Boef) en permitteert zich in zijn boeken voor oudere kinderen altijd net iets meer. Bizarre en gedurfde situaties (een dertienjarig zwanger meisje in Tiffany Dop) en verwarrende wendingen. Dit nieuwe boek begint met beiden: de 11-jarige Adem bestaat namelijk niet echt, maar zweeft als een geest boven de man en vrouw die zijn vader en moeder zouden kunnen worden. Hij is hun mogelijke kind, ze moeten hem alleen nog even maken.
Adem wil dolgraag leven en krijgt die kans als een voorschot, zolang de zandloper het toelaat. De jongen accepteert het voorstel en wordt letterlijk tot leven geblazen, hij heet niet niks voor Adem. Dat had er dik boven op kunnen liggen maar het past één op één een jongen die ook in een ademzucht weer kan verdwijnen.
De ontmoeting met zijn beide ouders verloopt wisselend. Zijn moeder is politierechercheur en vermoedt een valstrik. Bovendien heeft ze geen kind nodig om gelukkig te zijn, zegt ze. De vader is een romanticus, een politieke activist die probeert te geloven dat Adem zijn zoon is, maar het niet begrijpt. Het lijkt moeder geen goed idee om vader nog een keer te ontmoeten, daarvoor verschillen ze te veel van elkaar. Maar dat is buiten Adem gerekend.
Het mysterieuze verhaal dat zich in een Oost-Europees land lijkt af te spelen, wordt gaandeweg een avontuurlijke vertelling waarin Adem steeds wanhopiger probeert zijn ouders duidelijk te maken dat ze zijn ouders zijn. En dat er weinig tijd is. Ondertussen leert hij van alles over het leven: dat het niet altijd lollig is en dat je moet oppassen: ‘Regel 1: zorg voor jezelf’.
Zo is het een boek met levenslessen en vooral vol met hoop en liefde. Altijd weer die liefde waar het om draait in Veldkamps boeken. De hunkering naar geborgenheid en de wens om gezien te worden. Als Adems ouders nou maar van elkaar gaan houden dan komt het goed, sterker nog: dan kan hij gaan leven. Het knappe van ook weer dit boek is dat het in al zijn absurditeit volstrekt geloofwaardig is; een magisch-realistisch gedachtenexperiment dat in alle opzichten overtuigt.
Deze bespreking stond op 23 augustus in de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden (5 sterren)
