Er lijkt een opleving in het verfilmen van jeugdboeken gaande te zijn. Een kleine kans van Marjolijn Hof werd verfilmd als Patatje Oorlog, Dolfje Weerwolfje draait met succes in de bioscoop en eindelijk komt er een film van Koning van Katoren. En zo zijn er nog veel andere voorbeelden. Waarom een nieuw verhaal bedenken als er al zoveel moois is bedacht? Misschien omdat een verhaal zich soms vooral leent voor een film en minder voor een boek. Niet ieder goed boek levert een goede film op. Maar ook niet iedere goede film een goed boek. Ik was gecharmeerd van de trailers en gedeeltes van Tony 10 die ik eerder zag; Geestig en ontwapenend. Het is een misvatting dat bij een kinderfilm ook een boek hoort. Op papier is Tony 10 namelijk een saai en voorspelbaar verhaal dat lijkt te zijn afgeraffeld en waarin weinig aandacht aan stijl en taal is besteedt. Tony’s vader is een zeer talentvolle kraanwagenmachinist die het zelfs schopt tot minister. Vanaf dat moment is het thuis minder leuk en Tony vermoedt dat zijn vader verkering heeft met de koningin. Dat is niet zo maar het komt niet meer goed tussen zijn vader en moeder, wat Tony ook probeert. Zijn grote doel is om zijn ouders voor zijn tiende verjaardag weer bij elkaar te krijgen.
Een geinig gegeven en in de film werkt het dollen met een kraanmachine en Annet Malherbe als koningin, dat is genieten. Het verhaaltje van de film is plichtmatig opgeschreven met een hoog ‘en toen’-gehalte. Dit mag eigenlijk geen boek heten. Blijkbaar was alle toewijding en energie al in het scenario en de film gaan zitten.
Tony 10
Akke Holsteijn
Mieke de Jong