Allicht, als je een kind was in de oorlog, dan was je een generatiegenoot van Anne Frank. Dat mag geen reden zijn om dat feit als aanbeveling bij een jeugdboek te gebruiken. Het is waar dat Jules ook onderduikt met zijn ouders en net als Anne Frank een dagboek bij houdt. Hoe triest ook, er waren duizenden Joodse kinderen die dat deden.
Het boek begint met het onderduiken om vervolgens de paar jaar daarvoor te beschrijven. Het leven van Jules en zijn familie verloopt aan het begin van de oorlog nog redelijk normaal maar er komen steeds meer beperkingen. Na de zomervakantie moet hij naar een speciale Joodse school en wordt de invloed van de Duitsers op zijn dagelijks leven groter. Mooi zijn de passages over zijn beste vriend Wim die hem trouw blijft en het contact met leden van het verzet. Jules bezoekt met een vriend van de familie een kluizenaar in de Biesbosch die Engelse soldaten helpt. Jammer dat Boesberg Jules als wel heel naïef en onwetend afschildert als hij hem voor de zoveelste keer laat vragen of dit om verzetsdaden gaat.
Het probleem met dit boek van André Boesberg is dat het weinig tot niets nieuws biedt. Hoogstens wie voor niet of nauwelijks boeken las over Joodse kinderen tijdens WOII, is Jules een interessant boek. Onderduikervaringen zijn inmiddels in alle soorten en vormen verteld. Boesberg herhaalt anderen, zowel in vorm als inhoud. Jules is een traag en slepend relaas dat weinig toevoegt aan wat er al niet geschreven is over kinderen in de Tweede Wereldoorlog.
Jules. Een verborgen jongen
André Boesberg
