‘Zombies op school’ van Marieke Boeijen, illustraties: Geert Gratama, uitgeverij Lannoo, 9+
Het eerste hoofdstuk van Zombies op school heeft als titel ‘De dag dat mijn beste vriend veranderde’ en dat is precies wat er gebeurt. Ineens gaat Jimmy hard praten, houdt hij van voetbal en van veel meer dingen die hij daarvoor stom vond. Mick begrijpt niet goed wat er aan de hand is. Hij heeft bij de repetities voor de schoolmusical alleen gezien dat Jimmy een paar seconden hard schudde met zijn lichaam. En daarna is een nieuwe jongen uit de klas spoorloos verdwenen. De lezer heeft het al wel snel door. Het lichaam van Jimmy is overgenomen door de nieuwe jongen die zijn ‘lichaam is binnen geslurpt als een sliert spaghetti.’
Marieke Boeijen debuteert met een kinderboek over een ogenschijnlijk versleten onderwerp. Het wemelt van de zombies in vaak al te hilarische kinderboeken en de overduidelijke titel en de covertekening met een graf geven geen aanleiding te denken dat we hier met de zoveelste herhaling in dit genre te maken krijgen. Maar die skepsis verdwijnt tijdens het lezen. Zombies op school is een vaardig geschreven verhaal met een originele invalshoek. Het gaat om ontevreden doden die nog geen afscheid van het leven kunnen nemen en op zoek gaan naar een ‘wensmens’. Ze nemen bezit van andermans lichaam en integreren in het gewone leven, bijvoorbeeld op de school van Mick. Want hij vertrouwt ook de nieuwe meester niet helemaal.
Samen met twee vriendinnen en een eigenaardige tante gaat hij op onderzoek uit. Af en toe balanceert het ook hier op het randje van slapstick, wat het enigszins uit evenwicht trekt. De moeder van Mick is nogal karikaturaal neergezet, waar tante Greetje als buitenbeentje juist een volwaardig karakter is. Ook in een scene met politieagenten ontspoort het. Natuurlijk geloven ze het verhaal van Mick over zombies niet, wie zou dat wel doen, daar is geen overdrijving voor nodig. Over het algemeen is het een onderhoudend en zelfs bijna geloofwaardig verhaal dat daarin wel iets weg heeft van de serie over Dolfje Weerwolfje. De ongewone situaties spreken voor zich. Als iemand een dorpsgenoot tegenkomt van wie hij onlangs de begrafenis bijwoonde: ‘Jij was toch dood?’
Uiteraard heet een van de andere hoofdstukken ‘Een nachtje op het kerkhof’, want het blijft een zombieboek.
