Gottmer
De kogel kwam van Mylo
Het verdriet past nergens in en voelt als een zwart gat in zijn lijf. Een zwart gat dat alles opslokt en waar nooit meer iets uit kan ontsnappen. Mees, de beste vriend van Mylo is dood. Er ging iets gruwelijk mis tijdens een stom experiment met een hamer en een kogel. Gewoon uit verveling: beetje hangen, beetje kloten. Mylo raakt het beeld van een verbaasd kijkende Mylo tijdens zijn val nooit meer kwijt.
Mylo schrijft in Patroon zelf op wat er volgens hem is gebeurd. ‘Voordat het allemaal verdwenen is in honderd verschillende rapporten in welszijnswerkerstaal en gezever van politie en justitie’. Iedereen is ineens op zoek naar de waarheid maar bestaat die wel? Filosoof en kinderboekenschrijver Marco Kunst stelt vanuit het verdrietige, boze, onmachtige en soms cynische hoofd van Mylo tientallen vragen. Was het een stom ongeluk of had hij beter moeten weten? Heeft hij het misschien onbewust gewild? In hoeverre zijn we verantwoordelijk voor wat we doen? Wat is vergeving? Wanneer ben je klaar met verwerken? Valt er eigenlijk wel iets te verwerken?
Mylo is niet welkom bij de crematie van Mees en wordt als een paria behandeld. ‘Mensen veranderen in roofdieren’. Hij realiseert zich dat hij zelf niet anders zou hebben gedaan want hij is geen haar beter dan de rest. ‘Maar jij vast ook niet lezer’. Die directe aanspreekvorm maakt het confronterend en soms ongemakkelijk en buikpijnverwekkend, vooral in de laatste adembenemende hoofdstukken waarin Mylo voor hem zelf onvermijdelijke conclusies trekt. Hij is met zijn dementerende opa naar Amerika om de vader die hij nooit heeft gekend te bezoeken. Het levert nieuwe vragen en beginnetjes van antwoorden op. Is hij een hoofdstukje in het verhaal van zijn vader en opa en had zijn leven niet anders kunnen verlopen dan op deze manier? Zitten we allemaal gevangen in een terugkerend patroon? ‘Alsof ik al voor mijn geboorte een doodlopende straat in ben gestuurd’.
Hier en daar legt Marco Kunst er iets te veel nadruk op maar het is vooral knap hoe hij grote filosofische levensvragen over verantwoordelijkheid, vrije wil en lotsbestemming in een toegankelijk kinderboek weet te vangen.
Deze recensie stond op 3 juni in de kunstbijlagen van de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden. Het boek kreeg vier sterren.
