Querido
Floor de Goede
Edward van de Vendel is de bedenker en aanjager van de Tijgerlezen-serie die met het succes het zogenaamde AVI-lezen naar een ander plan heeft getrokken. Niet langer voorspelbare en matig geschreven boekjes volgens een vast schema, maar speels en origineel en veel aandacht voor de illustraties. Beginnende lezers worden serieus genomen en kunnen zelf uitzoeken welk boek hen bij past. Het heeft al veel moois opgeleverd, waaronder de boeken over Bob Popcorn. Tijgerlezen geldt kreeg niet voor niks navolging bij andere uitgeverijen.
Hulde dus voor Van de Vendel, die zelf ook meerdere deeltjes schreef en opnieuw samen met illustrator Floor de Goede aan het werk sloeg om Mijn spook en ik te maken, over de kunst om je angst in de ogen te kijken. Dat klinkt serieuzer en hoogdravender dan het is want het is vooral een grappig verhaal over hulpspook Kwaak, die officieel Kwakabubbelhuppelappeltaart heet. Het staat vol met dit soort taalgein en dat werkt uitermate goed. Yas durft nogal wat dingen niet, maar dat is hier eerder een uitdaging dan een probleem. Als je hardop zegt waar je bang voor bent, is het minder erg, leert Kwaak hem.
Het hulpspookje doet een beetje denk aan de geest uit de Aladin-film. Hij steekt overal de draak mee maar is ondertussen van grote waarde. De tekeningen van De Goede zijn vertrouwd, voor wie al zijn andere ‘Van de Vendel’-illustraties kent. Met veel humor en lenigheid brengt hij het spookje tot leven. Van de Vendel doet precies wat de Tijgerlezen-methode zo aantrekkelijk maakt: een aanstekelijk verhaal in begrijpelijke taal, zonder dat het kinderlijk of belerend wordt.
Nog een goeie tip aan het slot. Juf Toos uit groep acht is meteen minder eng als je haar Juf Tulpenzusterkampeerterreinslootje noemt
