Gottmer
Marieke Nelissen
Uitgeverij Gottmer is in een gestaag tempo de Paul Biegel Bibliotheek opnieuw aan het uitgeven. Het begon met de prijswinnende titels (De Kleine Kapitein, Nachtverhaal en Het sleutelkruid) en nu zijn ook de iets minder bekende boeken aan de beurt. Al is dat relatief natuurlijk want bij veel mensen zal bij De dwergjes van Tuil of De vloek van de woestewolf wel een belletje gaan rinkelen. Ongetwijfeld ook bij Ik wou dat ik anders was dat verscheen in mijn geboortejaar 1967.
Ik wou dat ik anders was behoort dus tot het vroegste werk van Biegel en bij lezing, ik las het volgens mij nog niet eerder, valt meteen op hoe óntzettend ‘Biegeliaans’ het is. De uitwerking en de taal (‘wis en drie’) en versjes (‘wie kwakkels kwarkt of kworkels kwaakt, verkwakt de kwark in zijn bek-ek-ek’) kunnen van niemand anders dan de sprookjesmeester zijn. Biegel verstond toen al de kunst om je vanaf de eerste zin (die gelijk is aan de titel) direct het verhaal in te trekken. Dat verhaal is bijzonder, alhoewel het parallellen vertoont met Eric of het klein insectenboek van Godfried Bomans.
Het jongetje zegt zo vaak dat hij anders wil worden dat ze hem Anders gaan noemen. Hij verandert in een minimensje waardoor hij kleiner is dan de insecten met wie hij ineens kan praten. De Grote Tovenaar en de tafel van zeven spelen een grote rol in zijn ambitie om anders te worden. De kleine Anders ontmoet Veertje, een meisje dat soms verandert in een veertje en in tegenstelling tot Anders het liefst gewoon wil zijn. De meeste insecten begrijpen weinig van het wonderlijke menselijke wezentje maar aanvaarden zijn hulp in dankbaarheid. Anders is het hele boek door bezig om die vermaledijde tafel van zeven onder de knie te krijgen en dat is geen sinecure.
Het is vooral de taal en het vertelplezier dat Biegels boeken zo bijzonder maakt. Tijdens het lezen schoot ik regelmatig in de lach en de neiging om zinnetjes hardop voor te lezen is onbedwingbaar. Subtiel en geestig met als onmiskenbaar hoogtepunt de opkomst van de drie slakkenonderwijzeressen: mejuffrouw Hik, mejuffrouw Hak en mejuffrouw Hok.
Aan deze nieuwe uitgave is niet gesleuteld behalve dat de koningin Máxima heet en dat er nieuwe illustratie zijn gemaakt door Marieke Nelissen. Haar gedetailleerde realistische stijl met een dromerige toets, lijkt gemaakt voor het werk van Biegel en is van grote toegevoegde waarde. Enige manco is dat het aantal illustraties nogal beperkt is.
Ik wou dat ik anders is smullen voor de liefhebber. Deze heruitgave een mooie aanvulling op het Biegel-plankje in de boekenkast.
