Volt
Mark Janssen
Mensen gaan niet slapen op de momenten dat ze moe zijn en eten niet als ze honger hebben. Mowgli ontdekt dit nadat hij drie maanden tussen ze heeft doorgebracht. Mensen zijn mensen gewoontedieren in tegenstelling tot de beesten tussen wie hij is opgegroeid. Die doen niks op vaste tijden maar eten en slapen wanneer ze daar behoefte aan hebben. Een interessante vaststelling van de jongen die wolven als zijn ouders beschouwt en als beste vrienden een panter en beer heeft. Hoort hij bij de dieren of uiteindelijk toch bij de mensen?
Het wemelt de afgelopen jaren van de bewerkingen van de klassieke kinderverhalen. In het geval van The Jungle Book is de relevantie van zo’n hervertelling evident. Een compact voorleesverhaal in het Nederlands ontbrak nog en daar heeft Daan Remmerts de Vries nu voor gezorgd. Vergeet de films, staat er voorin Het Jungleboek, ‘dít is het echte verhaal over Mowgli, die opgroeide in het oerwoud van India’. Het verhaal is vooral bekend van de Disneyfilms waarvan de eerste in 1967 het licht zag. Het oorspronkelijke geschreven verhaal van Ruyard Kipling stamt uit 1894 en is samengesteld uit meerdere fabels en gedichten die in twee boeken werden gepubliceerd.
Over het jongetje dat opgroeide tussen de wolven en de doorns uit de poten en de klitten uit de vacht van zijn broertjes en zusjes trok, want wolven zijn in zulke dingen niet zo handig. Ondanks dat hij zichzelf een wolf vindt en ook bijna volledig één is met de dieren uit de jungle, blijven sommige dieren hem als buitenstaander zien. De boosaardige tijger Shere Kan noemt hem een ‘kaal bluffertje’ en ‘een mensenjong met vlegelachtige praatjes’. De jongen slingert, vaak letterlijk, zijn hele leven heen en weer tussen dieren en mensen. Ontroerend is de ontmoeting met zijn biologische moeder met wie hij meteen een zielsverwantschap voelt.
Daan Remmerts de Vries smeedt van de losse fabels vakkundig een coherent en intelligent verteld verhaal met een kop en een staart. In een vloeiende stijl die onmiskenbaar doet denken aan die van Flin of de verloren liefde van een eenhoorn. Een boek onder pseudoniem dat aan Remmerts de Vries wordt toegedacht, waarin een soortgelijk verhaal verhaal wordt verteld over een jongen die uit een arendsnest valt. Het lijkt een voorstudie voor dit boek, of andersom. Speelse en ritmische taal ‘(‘baas in eigen bos’) met een licht ironische ondertoon, die dicht bij het klassieke karakter van het verhaal blijft. Als de mensen uit het dorpen zijn verjaagd, zijn ze ‘verdampt als dauwdruppels in de zon’.
Mensen komen er niet heel goed vanaf in Het Jungleboek maar ook de dieren zijn geen lieverdjes. Het verhaal is bij vlagen behoorlijk bloederig maar leent zich er toch goed voor om voor te lezen. Al is het maar vanwege de stemmetjes die toegevoegd kunnen worden. Wie wil nou niet in de huid van de slissende slang Kaa kruipen? Of Baloe of Baghera zijn. De prenten van Mark Janssen staan niet ver af van de bekende Junglebook beelden met vergelijkbare speelse taferelen, maar dan minder glad en gepolijst dan bij Disney. Vooral de portretten van de dieren zijn betoverend mooi.
Deze hervertelling voegt het nodige toe aan wat we al wisten over Junglebook. Er zit veel meer in dan dat jongetje dat opgroeide bij de dieren. Daan Remmerts de Vries maakt er uiteindelijk een coming-of-age verhaal van. Mowgli wordt volwassen en moet gaan uitvinden bij wie hij wil horen en wie hij wil zijn. Dat is moeilijk maar toch niet hartverscheurend omdat het geen definitief afscheid inhoudt.
