Ploegsma
Het derde boek alweer van Suzanne Wouda die daarmee langzamerhand een vertrouwde stem wordt waar het gaat om historische jeugdboeken. Na haar aardige debuut Stormvaart over de belevenissen op een schip, maakte ze met Verschoppelingen een, wat mij betreft, iets minder geslaagd uitstapje naar landrotten (waar ze overigens wel een vlag en wimpel voor kreeg) keert Wouda met Zwart water terug naar zee.
Het verhaal speelt zich af halverwege de zestiende eeuw . Mattias woont met zijn moeder, zus en neefje op Texel waar de watersnood voor steeds meer armoede zorgt. De jongen heeft op met de zee en varen maar ziet zich gedwongen aan te monsteren op het schip van een rijke maar nare oom. Die waarschuwt hem dat hij niet wordt uitbetaald als er slechte verhalen over hem in het rond gaan.
Het grootste deel van Zwart water speelt zich aan boord waar Mattias zich niet thuisvoelt tussen het ruige scheepsvolk maar de aanwezigheid van een mooi meisje enige verlichting biedt. Het meisje verdwijnt op een nacht en Mattias probeert er achter te komen wat er is gebeurd. Ondertussen raakt hij zelf in de problemen en moet moet hij zijn eigen hachje zien te redden. De stoere zeemannen blijken een sterk bijgeloof te hebben en Mattias krijgt de schuld als er dingen misgaan. Zijn grote doel is om geld te verdienen voor het thuisfront en dat lijkt in gevaar te komen.
De ontwikkeling van het belangrijkste personage is beter geslaagd dan in haar eerdere boeken. Mattias is een geloofwaardig karakter met zijn twijfels en angsten. Het tempo blijft aan de trage kant en de verwikkelingen lopen via enigszins voorspelbare patronen. Wouda bewijst zich als een vaardig verteller maar meer spanning en vooral verrassing zou haar verhalen goed doen. Het is nu allemaal net teveel ‘volgens het boekje’ waardoor de eindindruk die van een prima verteld maar ook wat vlak verhaal is.
Zwart water
Suzanne Wouda
Ploegsma
