close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Gëinspireerd op Pieter Bruegel

Arnoud Wierstra Babel Prentenboek
Gottmer Uitgevers Groep b.v.
Waardering: 7.5

Het monumentale omslag dat doet vermoeden dat Wierstra een totaal andere weg is ingeslagen na zijn tekstloze slapsticks. De prachtige klassieke invulling van de belettering van het woord Babel zet op het verkeerde been, het gekke mannetje met masker en vleugels laat stiekem al zien dat Wierstra niet geheel van zijn geloof is gevallen.

Arnoud Wierstra werkte jarenlang aan dit prentenboek dat is gebaseerd op het olieverf schilderij ‘De toren van Babel’ van Pieter Bruegel uit 1563. Wierstra liet zich leiden door het gehele oeuvre van deze zestiende eeuwse schilder. De openingsprent van het dorp is magistraal, in honderden lijntjes zijn huizen daken en dakpannen en torens getekend. Op de volgende prenten zien we het mannetje met de snor van omslag in de weer met grote vleugels. Getooid met die vleugels, vogelvoeten en een vogelmasker waggelt hij naar buiten, blijkbaar van plan om ergens gaan vliegen. Een uil en een poes zijn zijn enige vrienden tussen de dorpsbewoners die hem uitjouwen en bespotten. Mannetje is een doorzetter en lijkt van plan van een toren te springen, die de dorpsbewoners aan het bouwen zijn. Hij dwingt steeds meer respect af en de spanning wordt opgevoerd. Is dit een heilloze missie die fataal gaat eindigen of kan het mannetje zijn droom waar maken? Het einde komt letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen en is onverwacht grappig en positief.

Babel is net zo tragikomisch maar minder slapstick dan zijn vorige albums (Feest! en De grote dag) maar Wierstra blijft zijn vaste thema’s trouw: vasthouden aan je dromen en proberen die waar te maken, en met milde naïviteit en doorzettingsvermogen kijken hoe ver je komt. Het mannetje is lief en sympathiek en heeft iets weemoedigs, je wilt net als zijn vrienden uil en poes dat het goed afloopt, en durft bijna niet te kijken.

Babel is een gedurfd album. Prenten die veel op elkaar lijken in dezelfde kleur en priegelige tekenstijl met veel bakstenen, heel veel bakstenen. Dat het prentenboek toch niet helemaal gelukt is, valt Wierstra maar voor een deel aan te rekenen. De verwijten lijken vooral de uitgeverij en ontwerpbureau Bockting (o.a. bekend van de inventieve vormgeving van Doodgewoon) te treffen; in ieder geval degene die heeft gekozen voor dit formaat en deze bladspiegel. Vier prenten op twee pagina’s krijgen nauwelijks ruimte, ze zijn niet gekaderd en lopen daardoor in elkaar over waardoor het een ratjetoe van lijntjes zonder focus is. Jammer voor een album dat zoveel hartstocht, inspanning en vlijt verraadt. Ook jammer: de uitleg van Wierstra achterin waarin hij meegeeft dat ‘je aan je eigen leven bouwt als of het een toren is, je bouwt je eigen toren van Babel’. Niet doen, laat de prenten spreken. En geef ze de ruimte.

Tags : kunstPrentenboekschilderij