De Eenhoorn
Isabelle Vandenabeele
Prima idee van de uitgever om een gelauwerd boek dat niet meer verkrijgbaar is opnieuw uit te brengen. Gewoon omdat het kan en omdat het goed is. Meer reden is er niet. Mogen uitgevers vaker doen. Rood Rood Roodkapje van Edward van de Vendel en Isabelle Vandenabeele verscheen eerder in 2003 en kreeg prijzen voor tekst (Vlag en Wimpel) en illustraties (Zilveren Penseel) en de vormgeving (Plantin-Moretusprijs). Terechte bekroningen want dit prentenboek hoort bij de beste bewerkingen van één van de bekendste sprookjes.
De nadruk in dit boek ligt op de kleur, van rood wordt het meisje blij en om rood moet ze lachen. Wat een geluk dat ze haar eigen naam mag uitkiezen. Van de Vendel verhaalt over een meisje dat niet zo dol is op haar grijze en zieke oma maar wel iedere dag bij haar op bezoek moet. Het zou zomaar de laatste keer kunnen zijn, zegt haar moeder, een mogelijkheid die Roodkapje opfleurt. Bijna achteloos wijst ze de wolf de weg en dus was het inderdaad de laatst keer dat ze over de grijze modderpaden door het bos moest. Nu kan ze eindelijk rode dingen gaan doen, de kleur van nieuw en wensen. Het licht gruwelijke einde doet denken aan de manier waarop Wim Hofman het verhaal van Sneeuwwitje bewerkte in Zwart als inkt (Woutertje Pieterse Prijs 1997), zou dat eigenlijk nog verkrijgbaar zijn? De fraaie, subtiele tekst wordt begeleid door treffende linoleumsnedes van Vandenabeele die de dreigende sfeer perfect vat en het kleurenthema een geweldige kracht bij zet.
Natuurlijk verdient dit boek enige begeleiding bij het voorlezen. Want het beeld van het lieflijke meisje wordt nogal bijgesteld, maar dat vermag jeugdliteratuur. Een heruitgave van een juweeltje is zoveel waardevoller dan het zoveelste nieuwe middelmatige boek. Credits voor uitgeverij De Eenhoorn en een dwingende tip voor de komende feestdagen.