Kluitman
Onzichtbaar borduurt in zekere zin voort op de thriller Moordvrienden en is losjes geinspireerd op de spraakmakende ‘Facebookmoord’ uit 2012 waarbij een meisje om het leven kwam en haar vader zwaar gewond raakte. De connectie met dat drama is vrij terloops, er lopen een paar dwarsverbanden maar als de auteur het niet zelf had benoemd, zou de link waarschijnlijk niet gelegd worden. Natasza Tardio zoomt in Onzichtbaar in op de zus van Daniel, die op 4-jarige leeftijd is vermoord door de jongen die later op zijn school een wapen leegschoot en zichzelf om het leven bracht. Het leven van Ana is niet meer hetzelfde na de moord, vooral omdat haar ouders grote verwerkingsproblemen hebben. Ana kan haar ervaring kwijt in een schrijfwedstrijd, waarin ze heel ver komt. Doordat ze over haar overleden broertje schrijft, duikt de pers er op en nemen de spanningen in haar gezin toe.
Tardio verknoopt de verschillende verhaallijnen vaardig en de worsteling van Ana met het trauma en de loyaliteit richting haar ouders, is geloofwaardig weergegeven. Haar ouders lijken te vergeten dat hun dochter ook kampt met het verlies van haar broertje, en zelfs met een enorm schuldgevoel. Het trhiller-achtige lijntje overtuigt een stuk minder en de plot is van behoorlijk dik hout. Het gegeven dat dit een thriller moest worden, lijkt Tardio wat in de weg te zitten. Degene die haar het succes niet gunnen, hebben een vage rol en geen duidelijke motieven, al kan als tegenargument worden gebruikt dat dit in het geval van de Facebook-moord ook zo was. Soms zit het leven gewoon niet zo logisch in elkaar.
Onzichtbaar is een stuk evenwichtiger dan de voorganger maar er valt nog genoeg te winnen. Dat zal de jeugdige liefhebber van dit genre trouwens weinig boeien, Moordvrienden kreeg de debuutprijs 2014 van de Jonge Jury en dit soort jeugdthrillers (van o.a. Heleen Vreeswijk en Melle Wallis de Vries) vinden gretig aftrek.
Onzichtbaar
Natasza Tardio
Kluitman