close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur

Een hoogleraar plaatjes

Bestaat een vakgebied pas als er een leerstoel voor is? We hadden al een hoogleraar voor kinderen jeugdliteratuur (Helma van Lierop). Nu is er ook een leerstoel voor illustraties. Saskia de Bodt hield vrijdag haar inaugurele rede aan de Universiteit van Amsterdam.

Wat gaat ze doen? In ieder geval een standaardwerk over de geschiedenis van Nederlandse illustraties schrijven. Dat is mooi, alleen jammer dat het er vast nog niet is voor de kinderboekenweek van 2010 die over beeldtaal gaat. In de Volkskrant van vrijdag stond een boeiend gesprek met de kersverse hoogleraar, maar dat is natuurlijk weer niet gratis online te vinden. Ik kan er wel een opvallende uitspraak uit citeren waar ik vragen bij heb. De Bodt geeft antwoord op de vraag hoe ze het huidige beeld typeert dat illustratoren van kinderen schetsen.

‘Heel esthetisch, bloedserieus, bijna pretentieus. Uitzonderingen daargelaten, zoals de romantische figuren van Marit Tornqvist of de vlotte kinderen van Jan Jutte’. Dertig jaar geleden werden kinderen vriendelijker, baldadiger, met meer humor afgebeeld.’

Oh jee, het is toch niet zo’n ‘vroeger was alles beter’-hoogleraar? Bijt esthetisch per definitie met humor en baldadigheid. En wie zijn er dan zo bloedserieus? Kent ze Sieb Posthuma en Tineke van der Stelt en Dagmar Stam en Annemarie van Haeringen wel? En wat is er mis met pretentie? Ze zegt zelf notabene in hetzelfde gesprek dat een goede illustratie de concurrentie met een schilderij best aankan.

De geestige prent van Jip en Janneke haalde ik van de site van Folia van de Uva.

Plaatje: