Een fijnzinnig sprookje over Elvis

Elvis leest als een sprookje. Het jongetje Elvis krijgt van zijn vader voor zijn tiende verjaardag een gitaar. ‘Het enige voorwerp waar ik werkelijk van houd’. Met een liedje laat Elvis zijn moeder door haar tranen heen lachen waardoor hij weet : ‘Muziek is goed’.

Elvis gaat over Elvis Presley maar ook weer niet. De jongen heet zo, gaat een wit pak dragen, rijdt in een roze cadillac, wordt verliefd op een meisje dat Priscilla heet en ontmoet een man die door iedereen de Kolonel wordt genoemd. Onmiskenbaar Elvis Presley dus. Maar auteur Le Thanh haalt met een even eenvoudige als efficiente truc de lijn tussen waarheid en fictie omver door in zijn taal veel voorbehouden in te passen. Zinnetjes als: ‘men zegt’, ‘je zou zeggen’ en vooral het terugkerende ‘het zijn waarschijnlijk maar verhalen’. Er gaan immers zoveel verhalen in het rond over deze legende, zelfs dat hij nog in leven zou zijn, dat Le Thanh er nog een aan toevoegt.

Le Thanh laat Elvis niet ten onder gaan aan zijn roem maar laat hem ontsnappen. Elvis vertrekt naar de zee waar hij kan nadenken over de vraag of hij nu werkelijk heeft gevonden wat hij werkelijk zocht. Hij zit daar vreselijk eenzaam en alleen te wezen. ‘Ze zeggen dat Elvis er zo lang bleef om naar het geluid van de golven te luisteren, dat hij uiteindelijk in zand veranderde’. Maar er zijn ook andere opties. In het verhaal van Le Thanh schrijft Elvis uiteindelijk het mooiste liefdeslied ooit en speelt hij dat thuis voor zijn ouders en Priscilla. Het kan allemaal, het zijn tenslotte allemaal maar verhalen.

Een wonderbaarlijk origineel verhaal in een prentenboek dat in alle opzichten groots genoemd mag worden. Het is letterlijk groot, de teksten zijn van hoog niveau en de prenten zijn adembenemend. Elvis is er voor de liefhebbers van Shaun Tan en de graphic novel en vooral geschikt voor volwassenen en kinderen van een jaar of tien. Het is een prachtig sprookje dat heel veel ruimte laat voor interpretatie en verbeelding. De mooie vertaling van Edward van de Vendel doet recht aan de poetische taal, met zinnetjes als: ‘Hij vergat alle armoede maar de armoede vergat hen niet’.

Van Rébecca Dautremer verscheen in het Nederlands eerder Ik val op jou en Het geheime dagboek van Klein Duimpje. Voor een indruk van haar werk, bezoek haar website.

Kaft: