‘De chaos van Loïs’ van Yorick Goldewijk, illustraties: Yvonne Lacet, uitgeverij Querido i.s.m. de Maand van de Filosofie, 10+
Maarten heeft steeds meer last van angsten als zijn beste vriendin Loïs ernstig ziek wordt. De kanker maakt haar onvoorspelbaar. Hun vriendschap is ineens iets dat zomaar voorbij kan zijn en nooit meer terugkomt. Het is iets geworden dat pijn doet. Dat komt nog harder binnen omdat hij tot over zijn oren verliefd is geworden op het meisje met wie hij al vanaf zijn peutertijd optrekt. Hij durft nauwelijks nog bij haar op bezoek.
Gouden Griffel-winnaar Yorick Goldewijk kreeg dit jaar de opdracht om het kinderboek bij de Maand van de Filosofie te maken. Dat is inmiddels een aardige traditie waarbij het ook altijd een beetje wringt omdat er een thema aan vast zit. Dit jaar is dat chaos en dat komt al direct terug in de titel: De chaos van Loïs. Goldewijk verbindt het aan de genetische chaos die de kanker bij Loïs veroorzaakte, dat is een beetje vergezocht. Het thema komt beter uit de verf bij de manier waarop de vriendengroep (de vrienden van het heuveltje) er mee omgaat. Relativering en harde grappen, maar ook wanhoop en dichtslaan, zoals Maarten, en oplossingsgerichtheid.
Het verhaal loopt uit op een logeerpartij in een mysterieus leegstaand huis waarvan het verhaal gaat dat kapotte dingen er heel worden. De vrienden nemen Loïs mee in de hoop dat haar ziekte verdwijnt. Een lief en aandoenlijk avontuurtje in een boek waarin verder veel gepsychologiseerd en gefilosofeerd wordt, vooral in gesprekken tussen Maarten en zijn moeder. Hij vraagt zich af hoe egoïstisch het is om te wensen dan Loïs beter wordt, vooral omdat hij zich dan niet meer zo klote voelt. En het gaat over eerlijkheid en rechtvaardigheid, dat laatst is zijn volgens moeder maar een verzinsel. Mensen krijgen niet wat ze verdienen en we hebben helemaal geen vat op de dingen die gebeuren
Ondanks dat het thema en de filosofische kwesties soms wat krampachtig worden ingebracht, is De chaos van Loïs een prima verhaal en nodigt het uit om over door te praten, wat natuurlijk precies de bedoeling is. Goldewijk geeft zelf via de moeder van Maarten een voorzet: chaos is dan misschien lastig maar juist het ongrijpbare maakt het leven ook prachtig.
