Troep bruist van de energie

Ilse Bos Troep Genre: Jeugdboek
Uitgever: Lemniscaat
Illustrator: Linde Faas

Durf het maar aan: dertien kinderen als hoofdpersonen opvoeren en dan nog een paar volwasenen erbij, en dan het overzicht bewaren. Voor debutante Ilse Bos is het geen probleem om van zoveel personages een vlot lopend en overzichtelijk verhaal te maken. Troep gaat over een bijzonder samengesteld gezin: 13 kinderen van wie de biografietjes keurig achterin staan opgenomen. Drie ervan zijn door moeder Taatje zelf op de wereld gezet, de rest is door haar en dochter Pola liefdevol in de steeds groeiende troep opgenomen. Wat hen bindt is dat ze met elkaar op een grote woonboot wonen, de Blauwtje genaamd, die ligt aangemeerd aan het Vieze Landje. Moeder Taatje is er zelden want die struint de wereld over op zoek naar haar grote liefde Willem, de vader van Pola. Ze belt iedere zaterdagmiddag trouw om te horen hoe het haar kroost vergaat.

Een bende kinderen die zich vrij goed redt maar natuurlijk in de gaten lopen bij de instanties. Jeugdzorg zit hen op de nek en de kinderen moeten zich voortdurend bewijzen en listen verzinnen om uit de greep van bemoeizuchtige volwassenen te blijven. Soms zitten volwassenen daarbij in de weg, maar zo nu en dan helpen ze ook een handje. Troep is een dynamische avonturenroman waarin de kinderen merkwaardige en soms hallucinerende avonturen beleven. Een krankzinnig verhaal met veel scherpte bochten en een enorme hoeveelheid energie. Het dreigt hier en daar te ontsporen en misschien is het ook wel wat veel, maar het is de verdienste van Ilse Bos dat ze de boel op tijd weer in het gareel krijgt. Dat laat zien dat ze nu al een volwassen schrijfster is.

Troep gaat ook nog eens ergens over. Het zijn een beetje die retro thema’s uit de Nederlandse jeugliteratuur waarin verwijzingen naar het werk van Annie M. G. en Paul Biegel kunnen worden gezien.  Een anti-autoritaire opvoeding, volwassenen die er een potje van maken, de regelzucht en bemoeizucht van volwassenen en de overdreven maatschappelijke insteek om alles binnen de lijntjes te willen houden. Troep leest deels als een aanklacht tegen de jeugdzorg maar gelukkig krijgt dat niet de overhand. Prachtig is de manier waarop Bos het stadsbestuur te kakken zet door ze te laten vastlopen in hun vergaderingen over wie schuldig is aan de problemen in de stad.

Troep bruist van de energie, het is even geleden dat er zo’n dynamisch Nederlands jeudboek verscheen. De illustraties van Linde Faas dragen bij aan de feestvreugde, ze zet alle kinderen neer zoals ze er wel uit moeten zien. Alsof Ilse Bos haar eigen Fiep heeft gevonden. Hulde voor uitgeverij Lemniscaat die het aandurft om zoveel nieuwe auteurs een kans te geven. Na groeibrilantjes als Jowi Schmitz, Eva Moraal, Pieter Koolwijk en Ellen van Velzen, die nog bijgeslepen moeten worden, kan Ilse Bos meteen op eigen benen staan. Troep is een gedurfd en ambitieus boek dat direct hom herlezing schreeuwt om te ontdekken wat er nou precies is gebeurd.