Oomen gaat op een slimme manier verder met overleven

Met het nodige gevoel voor drama werd het laatste deel van de Hoe overleef ik serie van Francine Oomen aangekondigd. Na dertien delen was het klaar, hoofdpersoon Rosa werd te oud. En nu is er deel 14. Je moet een kip met gouden eieren natuurlijk niet helemaal slachten. Dus nu is er een veertiende deel onder een iets andere vlag (Rosa en Co) maar met gewoon als hoofdtitel Hoe overleeft Rosa in New York.

Nou, ik kan u vertellen, dat valt nog steeds niet mee met dat overleven. Rosa is inmiddels achttien en na een afwijzing voor de kunstacademie besluit ze een paar maanden au pair te gaan in New York. Ze komt terecht in een kast van een huis waarvan de superrijke eigenaar veel van huis is voor zaken. Rosa wordt geacht op de 13-jarige Vita te passen maar die blijkt een onbereikbare gothic te zijn die zich heeft opgesloten op haar kamer. Langzaam weet Rosa de muur van de ondoordringbare Vita te slechten na een behoorlijk dramatisch voorval. De hoofdstukken over Rosa worden afgewisseld met de belevenissen van haar (ex-)vriend Neuz die zijn wangedrag en verslavingen de kop probeert in te drukken en daarbij in Berlijn belandt.

Na een potsierlijk begin met dronkemanspraat komt het boek wat beter op gang, al blijft de hippe en vlotte stijl een ergernisfactor. Het voelt verre van authentiek en is vooral een stijlvorm: veel Engelse woorden en virtuele- en straattaal. Natuurlijk wordt er veel gechat, ge-e-maild en geskyped, wat gemakkelijke en hapklare dialogen oplevert.  Zo bont als Carry Slee in haar YA-boeken maakt Oomen het niet maar haar boeken zouden zoveel beter zijn zonder die verhipping.

Inhoudelijk is het beter te verteren al zijn sommige ontwikkelingen niet erg geloofwaardig en staan ze vooral in dienst van het verhaal. Maar het gaat wel degelijk ergens over bij Francine Oomen. Veel puberproblemen komen aan de orde, zoals rouwverwerking, conflicten met ouders en depressie en zelfverminking. De zoektocht en voortdurende twijfel, en het wisselende temperament van de personages, spreekt tot de verbeelding van de doelgroep.

Rosa keert weer terug naar Amsterdam, ze heeft nieuwe vrienden gemaakt en er is weer wat hoop in haar verhouding met Neuz. Kortom: de koek is nog lang niet op, er is genoeg om over door te fantaseren en te schrijven. Francine Oomen heeft haar eigen serie overleefd en is op een slimme manier verder gegaan waar ze nooit gestopt is.

Kaft: