Onzekerheid als bestaansrecht

Het is de overlevingsstrategie van de zeventienjarige Greg Gaines om zo’n beetje met alle winden mee te waaien. Hij leidt een onopvallend bestaan op zijn school waar hij bij geen geen enkele subcultuur hoort maar ook niet helemaal buiten de boot valt. Hij heeft één goede vriend, Earl, met wie hij de liefde voor  cultfilms deed en met wie hij tientallen kortere en langere films maakt waar ze zich over het algemeen behoorlijk voor schamen. De ouders van Greg zijn op een bepaalde manier apart en hippie-achtig, een in zichzelf gekeerde vader met een voorliefde voor merkwaardige delicatessen en een bedillerige moeder. Die laatste speelt een hoofdrol al ze hem bijna dwingt contact te zoeken met Rachel, een schoolvriendin die de diagnose leukemie krijgt. Greg weet niet goed wat hij ermee aanmoet maar uiteindelijk ligt de oplossing in het maken van een film, al is het met de nodige weerstand.

Greg is een creatieve, grappige en vooral twijfelende nerd. Hij haalt zijn bestaansrecht uit zijn onzekerheid die hij bijna tot kunst heeft verheven. Greg vindt van zichzelf dat hij weinig kan en verwerpt systematisch alle complimenten. Een young adult-roman ten voeten uit dus. Het boek wordt aangeprezen door John Green en in de lijn van zijn werk geplaatst, en het heeft zowel inhoudelijk als stilistisch zeker overeenkomsten met o.a. Het grote misschien en Een weeffout in onze sterren. Over jongeren die hun weg zoeken op weg naar volwassenheid, de verhouding tot de groep en de ouders en de algemene omgang met leven, liefde en dood.

De gelaagdheid en verdieping in de boeken van Green is echter vele malen groter. Ik + Earl + de Stervende Rachel blijft op de vlakte en valt vooral op door de vorm. Greg spreekt de lezer rechtstreeks toe en betrekt hem bij zijn boek en gaat er meerdere malen vanuit dat we al gestopt zijn met lezen. Het is een opeenvolging van stukjes scenario, tips, lijstjes en fragmenten en dat lever hyperactief en gedurfd proza op. Andrews neemt risico’s en vliegt her en der uit de bocht maar hij debuteert in ieder geval opvallend.

Rachel wordt heel erg ziek en heeft de vriendschap van mensen als Greg hard nodig. Het gaat over de onmacht van jonge mensen om echte relaties aan te gaan en zichzelf bloot te geven. Andrews slaagt er onvoldoende om dat voelbaar te maken, daarvoor is Greg te eendimensionaal. Hij is eigenlijk alleen maar bang en onzeker en maakt daarin geen ontwikkeling door. Toch zullen jongeren zijn gedragingen voor een deel herkennen maar het gaat niet tot op het bot.

Kaft: