Gottmer
J. H. Gever
De olifant is op de coverplaat een klein beetje onzichtbaar achter een struik. Het donkere jongetje staat met de handen in de lucht en vraagt zich in de titel van het boek af ‘Heb jij misschien olifant gezien?’. Een sterke voorkant van het debuut van de Britse illustrator David Barrow. Een aanstormend talent dat in 2015 werd bekroond met de Sebastian Walker Award voor de meest veelbelovende kinderboekenillustrator van Groot-Brittannië. Afgaande op dit boek een logisch laureaat want Barrow verrast met een origineel en sterk geschilderd verhaal.
Hij gebruikt waterverf voor zijn prenten, wat automatisch leidt tot minder lijnvaste en wat meer vlekkerige prenten. Barrow besteedt veel aandacht aan kleuren, ook in de achtergronden, waarmee veel sfeer wordt gecreëerd. Op de prent waar de olifant in het donker zit en het jongetje naar het lichtknopje reikt, overheerst een oranjerode gloed en heel goed gedaan is de tekening waarop de olifant zich in een paarsig schijnsel achter de tv heeft ‘verstopt’ (met een antenne op zijn kop trouwens).
De olifant vindt zichzelf een hele goede verstopper en het jongetje speelt het spelletje slim mee, of hij kan de olifant echt niet vinden, dat is aan de lezer. Het levert grappig tekeningen op met tegenstellingen, het enorme beest met een lampenkap op zijn kop, verstopt onder de sprei (waar het jongetje allen onder het bed zoekt) en als hij niet in het schuurtje past , dan wordt hij gewoon de schuur. Het jongetje blijft dapper doorzoeken, met een hondje aan zijn zijde.
Het valt op dat het om een donker jongetje gaat, eindelijk zou ik zeggen. In in prentenboeken (overigens in de alle kinderboeken) is een schreeuwende behoefte aan meer diversiteit. Barrow maakt het af met de familieportretten op de geestige schutbladen waarop te zien is dat het jongetje uit een multiraciale relatie komt, en dus een blanke oma en zwarte opa heeft.
Er is eigenlijk weinig aan te merken op Heb jij misschien Olifant gezien? Een sterk debuut en een heerlijk prentenboek, heel geschikt en herkenbaar voor peuters, omdat verstoppen en gezien worden bij uitstek bij hun repertoire hoort.
