Na een paar happen taart is alles anders

Sarah Moore Fitzgerald De appeltaart van hoop Genre: Jeugdboek
Uitgever: Van Goor
Vertaler: Sandra C. Hessels

Het boek begint met de herdenkingsdienst voor Oscar Dunleavy die met zijn fiets vanaf de pier de zee is ingereden. Zijn lichaam is niet gevonden en zijn beste vriendin (en buurmeisje )Meg en zijn broertje Stevie weigeren te geloven dat hij dood is, laat staan zelfmoord heeft gepleegd. In hoofdstuk twee wordt het voor de lezer duidelijk dat zij het bij het rechte eind hebben als vanuit Oscars perspectief wordt beschreven dat het hem niet is gelukt een eind aan zijn leven te maken. ‘Toen ik ontdekte dat ik zelfs dát had verprutst, besloot ik tot de eerstevolgende beste optie. Ik besloot weg te blijven en te doen alsof ik dood was’.

Oscar duikt onder bij een man wiens leven hij eerder heeft gered met zijn vermaarde appeltaart. Hij is een talentvolle taartenbakker en verstaat vooral de kunst om anderen op het juiste moment met zijn deegwaar te verblijden. De appeltaart als oplossing voor conflicten, problemen en stress. Het is misschien wat vergezocht maar het gaat vooral om de idee  dat iemand met zoveel toewijding voor jou heeft staan bakken. Meg heeft veel ruzie met haar ouders over een aanstaand verblijf in Nieuw Zeeland maar Oscars appeltaart doet wonderen. ‘Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar toen we eenmaal allemaal een paar happen hadden geteten, zag alles er anders uit.’ Na Meg’s vertrek naar Nieuw Zeeland verandert hun contact, vooral door toedoen van het nieuwe buurmeisje.

Met hulp van veel flashbacks wordt aannemelijk gemaakt dat Oscar tot zijn wanhoopsdaad werd gedreven door een aaneenschakeling van misverstanden en oplopende pesterijen. De appeltaart van hoop is het tweede boek van de Ierse Sarah Moore Fitzgerald, een professor die ’s avonds en tijdens vakanties aan haar boeken werkt. Haar debuut Back to blackbrick (vertaald als De geheimzinnige sleutel) ging over dementie.

Oscar en Meg overtuigen als karakters, al is de jongen wel erg nobel en bijna net zo zoet als de appeltaarten die hij bakt. Het meisje dat Oscar het leven zuur maakt wordt, samen met haar moeder, eendimensionaal als het kwaad neergezet. Mede daardoor staan er een paar te snelle sprongen in het verhaal. Wie over de onevenwichtigheden heen kan stappen en de appeltaart als symbool van hoop aanvaardt, leest een als vlotte coming of age-roman over de thema’s die er toe doen tijdens de puberteit: verliefdheid, zelfontplooiing en de verhouding met ouders en vooral leeftijdsgenoten.