Met een heftruck de wereld over

Kurt is heel gelukkig met zijn leven als heftruckchauffeur. Hij werkt hard en als hij thuiskomt is er zijn gezin: zijn lieve vrou Anne Lise die huizen ontwerpt en zijn 3 kinderen waarvan er één heel dun is en een ander verslaafd aan frisdrank. Het leven verandert op slag als Kurt een enorme vis op de kade vindt die hij van zijn baas mee naar huis mag nemen. Ineens is er eten genoeg en is het onnodig om te werken. Kurt besluit met zijn gezin op wereldreis te gaan en ze belanden in de Verenigde Staten, Brazilie, op Antarctica en in Afrika. Iedereen mag meegenieten van de vis en als hij op is, keren ze terug naar huis.

Erloe schijnt een wereldberoemde schrijver in Noorwegen te zijn en schrijft zowel voor kinderen als volwassenen. De stijl in Kurt en de vis is opmerkelijk en misschien het best te omschrijven als ‘voortdurend glimlachend’. Het verhaal is zo droog-komisch dat je met een grote glimlach uitleest. Het boekje is dun dus lang hoef je die glimlach niet vol te houden. Erlend Loe maakt het ogenschijnlijk absurde normaal in korte en droge zinnetjes. Kurt is een naieve en vriendelijke man, die het leven zo’n beetje overkomt. De zorgeloosheid straalt van hem af. Als zijn baas zegt: ‘Ik zou het liefst willen dat er geen vis op de kade lag’, antwoordt Kurt: ‘Maar er ligt wel een vis’.

Zo geestig als Kurt en de vis is, zo weinig heeft het verhaal ook om het lijf. Misschien was het verstandiger geweest om de volgende twee delen over Kurt samen te voegen met dit boek tot het grote Kurt boek.

De tekeningen zijn nog bijna naiever dan de tekst. Kurt ziet er uit als een cliché Turkse gastarbeider met een enorme snor en de vis is met een paar lijnen neergezet. De eenvoud van het verhaal gaat verder in de prenten.

Uitgeverij De Geus verkent de Scandinavische jeugdliteratuur en geeft bijvoorbeeld ook de de boeken voor kinderen van Henning Mankell uit. Het is opmerkelijk dat er 16 jaar na verschijning nog gekozen is voor een vertaling van Fisken want het is aardig boekje maar de overvoerde Nederlandse kinderboekenmarkt had best zonder gekund.

Kaft: