Kanshebbers op de Gouden Griffel (3)

Afgaande op de bekroningen van de afgelopen maanden, maakt dit boek met voorsprong de grootste kanshebber op de Gouden Griffel 2009. Het kreeg eerder ondermeer de Woutertje Pieterse Prijs en de Jonge Uil, niet de minste prijzen. Het is gevaarlijk om zo’n boek pas te lezen als het al zo gelauwerd is want dan zijn de verwachtingen hoger dan hoog. Maar vanaf het moment dat je Het geheim in handen hebt weet je dat het een bijzonder boek is. Prachtig vormgegeven, de bladzijden hebben gouden randjes en op ieder detail is gelet.

Verhelst heeft het sprookje van Andersen over de Chinese nachtegaal in dit boek herverteld. Een klassiek verhaal over een keizer voor wie iedereen buigt, die onder de indruk raakt van het geluid van de nachtegaal. Nou wil het geval alleen dat de nachtegaal een vrij muizig grijs vogeltje is, qua uiterlijk niet in overeenstemming met het prachtige gezang. De keizer laat onderzoeken wat het geheim is van het gezang en bouwt het keeltje na in een gouden vogeltje om beide nachtegaaltjes te laten zingen. Maar dat gaat mis, het wordt een kakafonie en dat stemt de keizer treurig, en met hem het hele volk. De echte nachtegaaltjes voelen zich afgewezen. Een klein meisje uit een ver gelegen dorpje is de katalysator, zij klimt hoog in de bomen en heeft contact met de vogeltjes en zij weet hen weer aan het zingen te krijgen.

Ze zongen de zon uit de hemel

Ze zongen het ijs uit de Keizer

Ze zongen zijn tranen tot damp.

De teksten zijn zangerig en melodieus en heerlijk om voor je zelf of voor anderen hardop te lezen.
Peter Verhelst zet alle woorden op de juiste plek en is vooral sterk in de lichte ironie. Vooral daar waar hij de almacht van de keizer laat blijken.

“JA!”, riepen de mensen. “JAAAA!!!!”
“MOOOOOOOOIE KEUZE VAN DE KEIZER!”, riepen ze.
“Zo MOOOOOOI!”

Maar de kracht van dit boek zit vooral in de tekeningen. Vaak vrolijk en kleurig maar soms ook weer heel donker en duister en bijna somber. Daar waar de grijze nachtegalen zich in het bos verschuilen en je goed moet kijken om ze te zien. Soms hangen de prenten tegen de vervreemding aan maar Cneutt blijft net binnen de lijntjes van de realiteit.

Een prachtig boek. Om te krijgen en om cadeau te geven: een origineel geschenk. Maar misschien heeft het nu wel genoeg prijzen gehad.

Kaft: