Kan de wereld zonder zon?

Mirjam Enzerink De dag dat de zon geen zin had Genre: Prentenboek
Uitgever: Lemniscaat
Illustrator: Peter-Paul Rauwerda

Uil is de zon kwijt. Dat komt zo: hij heeft de afslag in de boom naar zijn eigen hemelbed gemist en is per ongeluk op een donkere zolder terecht gekomen. De lezer weet dat maar uil is zich nergens van bewust en blijft zich maar afvragen waar de zon blijft. Hij had allang moeten opkomen. ‘Is de zon soms vergeten op te staan?’. Uil gaat op zoek en ontdekt een spiegel in in de vorm van een zon maar die geeft geen licht. Uil stelt zich zelf vragen als: kan de wereld wel zonder zon? Hij besluit een handje te helpen en brengt de wereld (in de vorm van een globe) naar de zon en doet een lampje aan. Maar als hij dat uitdoet is het weer donker.

De dag dat de zon geen zin had is een typisch Lemniscaat prentenboek: groot formaat en een licht filosofisch tintje. Het is het debuut van tekstschrijver Mirjam Enzerink die tekstueel weinig toevoegt aan wat al op de prenten is te zien. De teksten zijn prima voor te lezen maar blinken niet uit in spitsvondigheid of taalvreugde. Peter-Paul Rauwerda illustreerde meer boeken voor Lemniscaat (waaronder De Sterrenkijker), dit is zijn eerste echte prentenboek. Het zijn prenten waar je van moet houden, ze zijn groot en vol en weinig vrolijk qua kleuren. Rauwerda vertelt wel op een knappe manier het verhaal via zijn tekeningen, wat de teksten bijna overbodig maakt. Jammer genoeg durven uitgeverijen het vaak niet aan om de tekst weg te laten. Dat had zeker dit prentenboek veel meer verbeelding en zeggingskracht gegeven. Geen direct verwijt aan Lemniscaat overigens, want die deden dat bijvoorbeeld met De boomhut en Het eiland van vader en dochter Tolman juist wel, en het resultaat was schitterend. Kinderen zijn in staat om het verhaal zelf te verzinnen en er nog veel aan toe te voegen. Al die vragen die uil zich stelt (‘Maar waar slaapt de zon?’), komen dan vanzelf wel.