Je staande houden in de golven

Chris Vick Surf! Genre: Jeugdboek
Uitgever: Gottmer Uitgevers Groep b.v.
Vertaler: Linda Broeder

Soms hoef je na het bestuderen van een tekst op de achterflap het boek al nauwelijks meer te lezen. Bij Surf! wordt er medegedeeld dat de hoofdpersonen gefascineerd zijn door een legendarische plek waar de grootste golven zijn en waar nog nooit iemand heeft gesurft. Sam vindt een zeekaart van deze mythische plek en kan Jades droom uit laten komen. En dan staat er: ‘Maar is surfen bij de Duivelshoorns wel zo’n goed idee?’.

Vul dat maar in, auteur Chris Vick heeft in deze young adult roman een kleine 400 pagina’s nodig om op dat punt te geraken en te beschrijven hoe de betrokkenen op de gebeurtenissen reageren. Ook zonder dat zinnetje op de achterflap is het al snel duidelijk waar het in deze young-adult naar toe zal gaan. Het draait om Sam die met zijn moeder en broertje, die vanuit Londen terug naar de kust verhuizen. Hij vindt aansluiting bij een groepje surffanaten, vooral met de stoere Jade, met wie na er na enige tijd een romance opbloeit. Alles in dit boek verloopt volgens lijnen die je uit kunt tekenen. Sam kan niet surfen maar maakt het zich al snel eigen zodat hij mee kan doen met de rest. Er wordt geblowd, gedronken, gespijbeld, ruzie gemaakt, gefeest en geneukt, vooral heel veel gesurft en geouwehoerd over het weer, en er is veel pubergedoe met ouders. De psychologische familielijntjes die het interessant hadden kunnen maken, worden grotendeels verwaarloosd. De vader van Sam verdronk in de zee, zijn oma is ongeneeslijk ziek, de moeder van Jade is aan lager wal geraakt. Het wordt aangestipt en er worden verwachtingen gewekt voor het verhaal, maar de lezer mag het grotendeels zelf uit zoeken.

Interessanter is de vriendengroep, van wie gelukkig niet iedereen even heldhaftig en stoer is. Die kwetsbaarheid geeft sommige personages nog enig reliëf. Het werkt allemaal toe naar de verwachte apotheose die hoofdstukken lang wordt uitgesmeerd. Voor surfliefhebbers is Surf! vast een aardig boek maar objectief gezien is het een tearjerker met veel gedragen teksten en clichés over zee en golven en stromingen, en hoe je je daar in staande moet houden. Als metafoor voor het leven uiteraard. Gaap.