close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Kinderpoëzie in de marge

Nicolle van den Hurk Hemelsblauwe jas Poëzie
Karmijn
Waardering: 6.5

Het idee dat de Nederlandse kinderpoëzie in de lift zit werd gelogenstraft bij de uitreiking van de Zilveren Griffels. In de categorie poëzie zijn twee griffels beschikbaar maar er werd er geen uitgereikt. Er was slechts een Vlag en Wimpel voor Niets liever dan jij van Elle van Lieshout en Erik van Os. De belangrijkste oorzaak van het ontbreken van een bekroning is het eenvoudige gegeven dat er nauwelijks tot geen bundels met kindergedichten worden uitgegeven.

Het is dan ook mooi en moedig dat de kleine uitgeverij Karmijn een kinderpoëziebundel uitbrengt: Hemelsblauwe jas van Nicolle van den Hurk, een illustratrice (voor boeken van o.a.  Ivo de Wijs) die steeds meer is gaan schrijven. Hemelsblauwe jas bevat verzen over uiteenlopende onderwerpen die kinderen bezig houden. In het openingsgedicht ontdekt een kind het cadeau dat hij de volgende dag krijgt. ‘Vlug/leg ik je terug./ Morgen krijg ik je/ ingepakt’. Veel verzen zijn wel erg eenvoudig, qua thematiek en rijmschema. Het gedicht over stiekem snoepen eindigt met: ‘Alle koeken zijn nu op./Niet fijn/ buikpijn. / En wat kreeg ik op mijn kop!’.

Twee verzen springen eruit. Die over het tekenen op een witte muur (‘mama raakte overstuur, papa kreeg het apezuur’) waarbij de illustratie en tekst mooi in elkaar vallen. Bijzonder qua thematiek is het gedicht over een dwangstoornis. De onrust beschreven aan de hand van voorbeelden, de dingen die hij moet aanraken en herhalen. Altijd te laat komen op school omdat de tegels van de straat geteld moeten worden. De vermoeidheid die er uit naar voren komt, wordt aan het einde onnodig nog benoemd. Soms is het tenenkrommend zoals dit vers over een dood vogeltje:  “Ik wilde nog roepen stomme kat, scheer je weg, maar het was al gebeurd en de merel had pech”.  De illustraties zijn voor het grootste deel weggelopen uit de jaren zeventig. Kortom, geen bundel die volgend jaar in de prijzen gaat vallen.

Van dit soort kinderpoëzie is er al enorm veel, het is meer van hetzelfde en domweg niet bijzonder genoeg. Sympathiek en om je geen buil aan te vallen maar opwindend is het allerminst. Het is niet origineel, het schuurt nergens en er staan te weinig zinnen in die tot de verbeelding spreken.

Talent is er overigens genoeg, dat tonen de verschenen nummers van Dichter (tijdschrift voor jeugdpoëzie, waarover binnenkort meer op JaapLeest) wel aan. Het andere goed nieuws is dat aan de Nacht van de Poëzie (16 september a.s.) dit jaar een programma voor kinderen is toegevoegd. En hoe is het eigenlijk met Pretpark Poëzie, het online initiatief dat door dichters en illustratoren zelf kan worden aangevuld. Vergis ik me, of het enthousiasme daarvoor wat getemperd?

Er broeit iets op poëziegebied, nu moet het nog structureel aan de oppervlakte komen. Dan kan de Griffeljury niet meer om de categorie poëzie heen.

 

Tags : gedichtenillustratiesLiefde en vriendschapPoëzieVoorleesboek