close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
10+

Gied is niet zo’n zwemmer

Ik zie mezelf nog staan op een vroege maandagochtend, bibberend aan de rand van het zwembad, bang voor mijn eerste zwemles. De badmeester typeerde mij als ‘een stomme krentenbol’; dat uiteindelijk een geuzennaam werd in mijn familie. De badmeester van Gied in Met je hoofd boven water, het derde boek van Gideon Samson, kan er ook wat van. Gied is een watje en een waterkluns. ‘Wil je nou een vent worden? Nou? Nou?’.

Gideon Samson is een belofte. Met zijn 23 jaar de jongste Zilveren Griffelwinnaar ooit, voor Ziek. En misschien zelfs wel van de Gouden Griffel, dat weten we binnen een paar weken. Wie wat belooft, moet dat ook waarmaken. Al zijn het in dit geval natuurlijk vooral anderen  (waaronder ik zelf) die de auteur dat stempel opdrukken en heeft hij er niet om gevraagd. Moet je maar niet van die goede boeken schrijven, Gideon. Met je hoofd boven water is wederom een goed boek maar zoals zo vaak na een verrassend debuut, maakt het de verwachtingen niet waar. Net als in Ziek is de stijl trefzeker en voert Samson de lezer mee het verhaal in. Gied is een personage dat zich meteen voor je inneemt. Hij is slim en zich goed bewust van zijn angst en laat zich door de psychologe, waar hij van zijn moeder naar toe moet, geen loer draaien. ‘Straks gaat die Dorien vast naar mijn vader vragen en als die er dan niet blijkt te zijn, gaat het alleen nog maar daarover’.

Gied hecht erg aan bepaalde vastigheden. Uit bijgeloof. Zijn moeder zegt dat ze daar niet aan doen maar dat heeft ze mis. Gied moet iedere keer op dezelfde plek in de bus en de duivenman moet onderweg op het bankje op het plein zitten.  (‘Als het bankje leeg is, zink ik vast voorgoed’). Als dat na de zomervakantie niet meer het geval is, gaat Gied op zoek naar zijn redder. Ineens is hij een open boek en vertelt tijdens zijn zoektocht aan meerdere mensen zijn hele verhaal. Hij vindt de duivenman terug en blijkt minder afhankelijk van hem dan hij dacht.

Samson werkt de angst van Gied niet uit waardoor de belangrijkste vraag van het boek onbeantwoord blijft. Waar is Gied nou precies zo bang voor?  Heeft het toch iets met het ontbreken van een vader te maken, Samson legt nogal de nadruk op het ongehuwde moederschap maar laat ook dat thema verder liggen. De duivenman is als symbool van redding nogal plichtmatig. Vooral omdat Gied het dus heel goed zonder hem kan, wat natuurlijk allang duidelijk was. Wil Samson misschien zeggen dat kinderen vooral op zichzelf moeten leren vertrouwen? Dat doet hij dan wel via een behoorlijke omweg. Het boek blijft steken in symbolen en motieven.

Met je hoofd boven water is een vlot en goed geschreven leesboek maar als roman onaf want teveel losse lijntjes en eindjes. En nog een paar dingetjes: laat voortaan die knullige tekeningetjes weg. We weten echt wel hoe een dropsleutel eruit ziet. En de uitleg voor in het boek, waarin wordt uitgelegd dat 1994 toch echt een heel andere tijd was, zonder euro’s en mobiele telefoons, komt wat kinderachtig en belerend over. Kinderen weten heus wel dat internet niet altijd heeft bestaan.

Deze krentenbol zwom er na de valse start al vrij snel lustig op los, al heb ik het niet verder dan mijn B-diploma geschopt.

Titel Boek:

Met je hoofd boven water

Auteur:

Gideon Samson

Illustrator:

Peter-Paul Rauwerda

Kaft:
Tags : angstjeugdboekzwemmen