‘De bal is een essentieel onderdeel van het spel’. Met deze wijsheid van Johan Cruijff gaat Arno op stap met de gloednieuwe bal die hij van zijn vader heeft gekregen. Arno en de bal zal niet geheel toevallig aan het begin van het WK voetbal verschijnen; het is een van de weinige uitgaven over dit onderwerp. Vooralsnog is het zoeken naar nieuwe jeugdboeken over voetbal waar toch een markt voor zou moeten zijn. Of gaan uitgevers ervan uit dat jongetjes en meisjes die van voetbal houden geen lezertjes zijn?
Arno’s bal is eigenlijk te mooi en waardevol om mee te voetballen. Bovendien heb je ruimte en anderen nodig om een balletje te trappen. Arno ontmoet een blank en donker jongetje en een meisje maar dan duurt het nog even voordat hij het aandurft. ‘Arno wist dat hij de bal nu los moest laten. Het is zo genoeg geweest, dacht Arno. Ik ga naar huis.’ Eenmaal aan het voetballen, wordt hij steeds enthousiaster en trapt hij de bal richting de zon.
De herkenbare stijl van Jagtenberg die voortvloeit uit de boeken over Balotje, een reeks die over de hele wereld is verschenen. Naieve tekeningen met veel ruimte en kleur waarin de kinderen in hun omgeving lijken gedropt. Iedere prent is een soort tableau vivant waarin Arno en zijn vriendjes staan opgesteld. De gelaatsuitdrukkingen verraden weinig tot niets, dus het moet vooral van de lichaamshouding komen. Jagtenberg slaagt er op die manier in sfeer en spanning op te roepen met haar prenten.
Jammer genoeg staan er ook teksten in het boek. Schrijven is niet de sterkste kant van Jagtenberg die vooral brave zinnetjes produceert als: ‘Het ging zo fijn en het was zo leuk. Iedereen deed goed zijn best’ en nog op dezelfde pagina: ‘Hij had sinds tijden niet zo fijn gespeeld.’ Brrrr. Het haalt alle gekkigheid uit het boek. Plak de teksten af en verzin je eigen avontuur bij de tekeningen, dat met wat fantasie zoveel hoekiger en spannender kan zijn.
Arno en de bal
Yvonne Jagtenberg
