Soms is een boek zo slecht dat het pijn doet het om te bespreken. Bang is uitgegeven in de Edge reeks van uitgeverij Manteau, een van die young adult initiatieven, die de laatste jaren als paddestoelen uit de grond schieten. Over de inhoudelijke criteria wordt nogal verschillend gedacht.
Young adult is inmiddels een verzamelnaam voor zowel literatuur voor jong volwassenen als voor de bulk aan fantasyboeken waarin engelen en vampiers hun belangrijke werk doen en povere chicklit zoals Bang. Een kwaliteitskeurmerk is het zeker niet.
In Bang van Ingrid Dullens raakt Anna bevriend met haar klasgenote Jazz waardoor ze haar vriendenclubje van zich vervreemdt. Jazz is een eigenzinnige en spannende meid met schijnbaar veel geheimen. Er hangt iets duisters rond haar, en haar moeder en broer Chet, met wie ze op een vervallen boerderij woont. Teken het maar uit: Anna komt er tegen het eind van het boek achter dat ze in de val is gelopen en bijna iedereen is kwijtgeraakt. Dat had best een aardig verhaal kunnen opleveren maar Dullens doet het tegenovergestelde.
Er klopt vrijwel niets aan dit boek. Er wordt nauwelijks een lijntje uitgewerkt, de karakters zijn oppervlakkig, de onderlinge relaties saai en voorspelbaar en de spanningsopbouw is min drie. Je vraagt je af of Manteau wel redacteuren op deze serie heeft gezet, zelfs Carry Slee valt beter te pruimen dan dit. Het boek kent daarnaast nogal wat stilistische flaters zoals rare wisselingen van tegenwoordige en verleden tijd en van het perspectief klopt soms geen jota. Heel af en toe een aardig beeldspraakje maar die wordt dan weer vakkundig om zeep geholpen. Over de depressieve moeder met wie het wat beter gaat: ‘De vaatdoek heeft zich herpakt’ met als volgende zin ‘Het plantje heeft water gekregen’.
Met ‘Lezen tot op het randje’ promoot de uitgeverij deze nieuwe serie. Dit boek is echt ver over het randje van wat je jonge lezers zou moeten voorschotelen.
Bang
Ingrid Dullens
