Bij de boeken van Helen Vreeswijk is het nooit moeilijk te raden waar ze over gaan. De titels zeggen genoeg: Loverboys, De stalker, Overdosis, Chatroom, Eerwraak en haar meest recente heet Ontvoerd. Vreeswijk werkt bij de recherche en zet haar ervaringen om in al die boeken die lezen als een cursus politie-onderzoek. De lezer wordt niet altijd voor vol aangezien. Vreeswijk denkt blijkbaar dat de jeugdige lezer niet weet wat een ip-adres is of maar moeilijk uit de voeten kan met het begrip DNA.
Een klassieke ontvoeringsroman met een jeugdig slachtoffer die in een vakantiehuisje wordt opgesloten, een nogal naieve en wanhopige dader en een politiekorps dat nauwkeurig naar een oplossing toewerkt. Natuurlijk, Vreeswijk valt haar eigen beroepsgroep niet af en lijkt vooral een kijkje te willen geven in de keuken van de recherche. Ze benadrukt soms wat overdreven hoe dienstbaar en zorgvuldig rechercheurs te werk gaan.
Ontvoerd leest gemakkelijk en is ontspannende lectuur maar daar is dan ook alles wel mee gezegd. Vreeswijk heeft de politierapporten uitgewerkt tot een onderhoudend verhaal en er nog wat kleine pyschologische invalhoekjes aan toegevoegd die niet geheel uit de verf komen. De motieven van de dader zijn duidelijk en geloofwaardig maar de ontvoerder komt niet echt tot leven. De agenten hebben natuurlijk weer onderlinge wrijving of wat gedoe in de persoonlijke sfeer maar ook daar zit hem de kneep niet. Die had hem moeten zitten in de geaardheid van Anouk: als een duveltje uit een doosje ontpopt ze zich als een lesbienne op het moment dat ze een vriendin ziet zoenen en plotseling jaloers is. Het is een gegeven waar Vreeswijk verder weinig mee doet en in de ontknoping en opbouw van het verhaal ook nauwelijks een rol speelt.
Ontvoerd
Helen Vreeswijk
