Een serie die Wereldliteratuur voor kinderen heet maar zich voorlopig beperkt tot enkele werken van William Shakespeare. Eerder verschenen al bewerkingen van Romeo en Julia en Een midzomernachtsdroom. Het zijn vooral ‘navertellingen’ waarbij het oorspronkelijke verhaal hoogstens een beetje wordt gecomprimeerd. Het is een aardige gedachte om kinderen te laten kennis maken met grote verhalen uit de literatuur maar maak ze dan toegankelijk voor kinderen.
De leugens, het bedrog en de grappige situaties in Veel gedoe om niks worden niet uitvergroot en niet grappig beschreven. De schrijfster verzuimt het verhaal te interpreteren of naar kinderen toe te trekken. Het is vooral zaak om het hoofd erbij te houden om niet duizelig te worden van alle namen en verwikkelingen. Daar komen nog eens de klassieke termen en oubollige taal bij. Op de keper beschouwd is het geen kinderboek.
Dat had het kunnen worden door de prenten maar die maken het zo mogelijk nog erger. Ik vind ze verschrikkelijk. Van de manier van tekenen van Kunert moet je misschien houden maar ik kan me niet voorstellen dat veel kinderen hiervan in vervoering raken. Blikkerige en bozige prenten in sombere kleuren waarin de verschillende personages niet herkenbaar zijn en niet tot leven komen.
Op deze manier is het geen feest om kennis te maken met de wereldliteratuur. Het is ook de vraag of deze verhalen zich daar zo voor lenen. Veel gedoe om niks, de titel zegt het al.
Veel gedoe om niks
Barbara Kindermann
Almud Kunert
Tjalling Bos
