Diep daaro in de dingesdanges

Het hoogtepunt in Mijn naam is Nina is het opstel dat Nina moet schrijven op de toetsdag. Een toets die volgens Nina niet bedoeld is om de prestaties van de leerlingen te toetsen maar om te beoordelen hoe de school er zelf voor staat. Nina steekt weer eens een symbolische middelvinger op en schrijft een dwaas opstel dat haar einde op middelbare school inluidt.

‘Eerste zin: Dur wast es een grommelhabaai diep daaro in de dingesdanges. Holadiholadi zing de met meestdrift’. Het moet een hell of a job zijn geweest voor vertaalster Annelies Jorna maar ze redt zich er uitstekend uit. Het helpt om het opstel hardop te lezen en je ontdekt een sprankelende mengeling van bargoens, djebber en Zuidafrikaans. Laatste zin: ‘Schouers onner en u wark is wonderwellig centefluitjes. Kaar!’

David Almond schreef met Mijn naam is Nina een prelude van zijn alom geprezen en met prijzen overladen roman De schaduw van Skellig uit 1999. Nina is het wat mysterieuze buurmeisje dat in de boom zit en niet naar school gaat omdat ze thuis wordt onderwezen door haar moeder. Hoe dat precies zit, doet Almond uit de doeken in deze zeer literaire roman waarin hij de lat voor de lezer bij vlagen wel erg hoog legt. Structuur en opbouw vergen behoorlijk wat van de lezer en de vraag is het of allemaal in dienst staat van het verhaal. Nina is een bruisend meisje met een rijke gedachtenwereld en veel fantasie en op die manier is het boek dan ook opgebouwd. Mijn naam is Nina staat vol met gedachtensprongetjes, losse dialogen, schrijfoefeningen en dagboekfragmenten, vaak vet, paginagroot of in diafragma afgedrukt. En lang niet al die elementen dragen bij aan de leesbaarheid.

Het leidende verhaal over Nina is tussen de bedrijven door goed te volgen en is het verhaal van eigenzinnig en afwijkend meisje dat door haar klasgenoten raar wordt gevonden en door haar lerares een ‘dwaas, dwars en ongedisciplineerd meisje’ wordt genoemd. Op school vinden ze dat ze om aandacht vraagt, terwijl dat het laatste is dat ze wil. Ze wil helemaal niet op die school zijn, met dat dwingende systeem dat niet bij haar past. Almond laat veel kritiek op het huidige onderwijssysteem doorklinken, een actueel thema. Ze is op zoek naar haar verdwenen vader en daalt daarvoor af in de onderwereld. Het vergt wilskracht van de lezer om daarin mee te gaan.

Veel elementen uit De schaduw van Skellig komen opnieuw naar voren. Een overdaad aan vogels met bijbehorende geluiden, nesten en kroost. En de gedichten van William Blake. Het hele boek door wordt voouitgewezen naar de komst van de buurjongen, de hoofdpersoon van De schaduw van Skellig. Het zou kunnen dat Mijn naam is Nina is samengesteld uit de notities voor de eerste roman. Het maakt het eerder tot een tussendoortje dan een serieuze aanvulling op het oeuvre van Almond. Bij vlagen briljant en bij vlagen irritant en onder de maat.

Kaft: