Bulldozer droomt het klokje rond

Sherri Duskey Rinker Slaap maar fijn. bouwterrein Genre: Prentenboek
Uitgever: Moon
Vertaler: Edward van de Vendel
Illustrator: Tom Lichtenheld

Er zijn al 1 miljoen exemplaren van dit boek verkocht, schreeuwt een sticker op de cover ons toe. Dat dat in de afgelopen 5 jaar is gebeurd en dat blijkbaar geen enkele Nederlandse uitgever het nodig vond dit prentenboek uit te brengen, staat er niet bij. Slaap maar fijn, bouwterrein verscheen in 2011 als Good night, good night, construction site in de VS en werd daar een bestseller. In het prentenboek komt geen enkel mens voor (vooruit: ééntje dan, die vanuit een belendend huis roept of het wat stiller kan).  De hoofdrollen zijn voor de cementmolen, de kiepwagen, de bulldozer en andere reuzen op wielen. De wagens op het bouwterrein werken de hele dag hard en hebben daarna recht op een fijne nachtrust. Ieder versje over een wagen eindigt met de zin: Slaap maar fijn….ssst.

‘Alle trucks, zo stoer en sterk – houden heel veel van hun werk. Morgen gaan ze aan de slag – Morgen is er een nieuwe dag – Maar eerst staan alle motors uit, eerst maken ze een gaapgeluid – Morgen zal vanzelf weer komen. Nu is het tijd voor mooie dromen.’

Edward van de Vendel vertaalde de versjes vaardig maar ontkomt niet geheel aan de dwangrijm (de laatste lading gedaan. Kiepwagen wil slapen gaan)en soms wat rammelende zinsconstructies, wat vooral met het origineel te maken lijkt te hebben. Door het avond- en slaapthema zijn de versjes zeer geschikt om bij het naar bed gaan voor te lezen aan dreinende kleuters. Want als zelfs deze stoere en grote machines al moe zijn en willen gaan slapen…. De kraan rolt zich lekker op, de kiepwagen snurkt een beetje en de bulldozer droomt het klokje rond.

De wagens hebben gezichten en doen denken aan de auto’s uit animatiefilm Cars. Echt vriendelijk zijn ze niet, met die tekenfilmogen hebben ze meestal een boze uitdrukking, of zelfs wat valsig en gemeen. De auto’s worden geen karakters en hebben geen namen maar heten Kiepwagen en Bulldozer. Ze doen hun ding en dan valt de avond. De zonsondergangen zijn mooi van kleur en er zitten een paar aardige grafische grapjes in, zoals de z van zzzzz die verdwijnt in de stellage. Een aardig maar niet heel bijzonder voorleesboekje. Wie op zoek is naar orginele verhalen in dit genre, raad ik Feest voor de machines (van Edward van de Vendel) aan, of het wat recenter verschenen Kom uit die kraan! van Tjibbe Veldkamp en Alice Hoogstad.