close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
15+

Papa’s kleine leugenaar

Teresa Toten Pas Op: Breekbaar Jeugdboek
Gottmer
Esther Ottens
Waardering: 5.5

“Ik lieg al mijn hele leven, want het heeft nooit anders gekund”, zegt Kate op de eerste pagina van Pas Op: Breekbaar. van Teresa Toten. De Canadese schrijfster maakte indruk met De onverwachte held van kamer 13B, een jeugdroman over dwangneuroses. In haar nieuwste boek staan angst en schaamte centraal.

Kate en Olivia leren elkaar kennen op een luxueuze privé-school in New York en worden hartsvriendinnen. Zonder dat ze van het elkaar weten, dragen ze grote geheimen met zich mee. Kate is in haar jeugd mishandeld door haar agressieve vader en Olivia is lang niet op school geweest, waarvan ze de ware reden niet prijs wil geven. Het is Kate’s hoogste doel om naar de prestigieuze Yale-universiteit te gaan. Ze gebruikt haar vriendin Olivia aanvankelijk als kruiwagen. Die komt uit een rijk milieu, krijgt alles in de schoot geworpen en hoeft zich, ondanks haar problemen, geen zorgen te maken over haar toekomst.

Het verhaal draait om een nieuwe medewerker van de school die met zijn charme en souplesse iedereen, met name de vrouwen, om zijn vinger windt. Kate heeft meteen door dat deze man dezelfde trekken vertoont als haar sociopatische vader maar kan Olivia er niet van overtuigen afstand van hem te houden. Het leidt naar een thriller-achtig einde waarin alles gigantisch uit de klauw loopt. De opgebouwde broeierigheid komt tot een climax waarbij Toten geloofwaardigheid niet hoog in het vaandel had. Mede omdat het eerste hoofdstuk de afloop al zo’n beetje weggeeft.

De psychologische lijnen zijn her en der wel interessant. De vele verwijzingen naar het verleden, de enorme schaamte en angst om net zo te zijn als je ouders. Kate is geïndoctrineerd met teksten als ‘papa’s kleine leugenaar’ en ‘de appel valt niet ver van de boom’. Maar Pas Op: Breekbaar (oorspronkelijke titel: Beware that girl, wat is dat toch met vertalingen van Young Adult-titels?) stelt voornamelijk teleur, zeker in relatie tot het vorige boek van Toten.De  opbouw rammelt, de verschillende perspectieven zijn vanuit een verschillende vertelstijl uitgewerkt waardoor het boek erg moeizaam op gang komt. De plot is te hysterisch en het milieu te afstandelijk en ondoorgrondelijk, vooral voor Nederlandse lezers. Dan is 300 pagina’s erg veel.