Alles wordt 2 keer zo leuk met een zusje

Edward van de Vendel Het telboek van prins Hayo de Gelukkige Genre: Prentenboek
Uitgever: De Eenhoorn
Illustrator: Mattias de Leeuw

Aan de hand van Prins Hayo leren kleuters tot twaalf tellen, en bollebozen stiekem tot negenduizend zevenhonderdzevenennegentig. In een vrolijk en speels verhaal volgen we de verjaardagen van de prins, de cadeaus die hij krijgt en de dieren met wie hij optrekt. Als hij 3 jaar oud wordt krijg hij 4 lieveheersbeestjes: 1 heeft teveel stippen, 1 te weinig, en 1 heeft precies 2 stippen en 2 vleugels en 2 oogjes, Op die manier spelen getallen de hoofdrol maar het educatieve element zit er zo los in verwerkt dat het soms bijna wegvalt en dat is een aanbeveling. Laat je niet misleiden door de wat ongelukkige cover, die doet vermoeden dat het een rekenboek is.

Met veel vaart en plezier vertellen Edward van de Vendel en Mattias de Leeuw in Het telboek van prins Hayo de Gelukkige het verhaal over een prinsje en zijn luxeleventje. Hij krijgt bijna alles wat hij wil, en heeft ook nog een stoet bedienden en opa’s en oma’s en allengs ook steeds meer vrienden. Maar er wringt iets en uiteindelijk krijgt hij het allergrootste cadeau: een klein zusje. Daardoor wordt alles 2 keer zo leuk en de 1/2 minder erg. Omdat ze met z’n 2en waren.

Auteur en illustratoren maakten samen al eerder boeken waarvan het betoverende Dertien rennende hertjes niet vaak genoeg genoemd kan worden.Op Edward van de Vendel staat geen maat en ik heb nu vaak genoeg gezegd dat hij veel doet, en bijna alles is van hoge kwaliteit en beter dan wat er gemiddeld verschijnt. Maar door zijn onwaarschijnlijke producitie (boeken, initiatieven, vertalingen, nu weer een songfestivalblog) ontbreekt die focus om af en toe een echt meesterwerk te maken. Prins Hayo is best origineel en is sterk uitgewerkt, vol mooie zinnetjes, grappige grapjes en originele ideetjes. Maar het doet in alle uitbundigheid ook gehaast aan en is erg druk, alsof iedere inval goed was en er weinig uit de eerste versie is gesneuveld.

Voor Mattias de Leeuw dreigt hetzelfde te gaan gelden. Het Vlaamse talent is niet langer aanstormend maar een gevestigde naam en ook hij maakt erg veel. In Prins Hayo is hij prima op dreef met veel vrolijkheid en secure kleurkeuze. Maar het heeft niet de uitgebalanceerdheid van de boeken die hij in zijn eentje maakt, zoals het ijzersterke De steltenloper, waar de concentratie vanaf druipt.